ΚΙΜΩΝ ΚΛΩΝΑΡΗΣ : «Εφάπαξ» ή αλλιώς «εδώ καράβια χάνονται…»

Κίμων Κλωνάρης

Εξουσιοδοτημένος Πράκτορας των Τυχηρών Παιγνίων

και των Υπηρεσιών της ΟΠΑΠ προς το Ελληνικό κοινό

Θάσος 7 Νοέμβρη 2011

Προς: Τους συναδέλφους πράκτορες ΟΠΑΠ

Θέμα: «Εφάπαξ» ή αλλιώς «εδώ καράβια χάνονται…»

Πρώτα περί «καράβια χάνονται…»

Αύγουστος 1974. Η χούντα μόλις είχε αυτοδιαλυθεί πολιτικά. Ο πιο γνήσιος εκπρόσωπος της λαϊκής Δεξιάς, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, οργισμένος αποφασίζει την έξοδο της Ελλάδας από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ (αν και «ανήκομεν εις την Δύσιν» κατά τον ίδιον) εξ αιτίας της προδοσίας των νατοϊκών στην Κύπρο (προκειμένου να μεταβληθεί το νησί σε αεροπλανοφόρο που εποπτεύει τα πετρέλαια της Μ. Ανατολής). Φυσικά υποχρεωθήκαμε γρήγορα να ξαναγυρίσουμε στο μαντρί, όμως στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού το καμπανάκι είχε χτυπήσει. Ο στρατηγός της παγκόσμιας νέας τάξης (έτσι το έλεγαν τότε, παγκοσμιοποίηση το λένε τώρα) ο Χένρυ Κίσινγκερ αποφασίζει μόνος του την τελεσίδικη ένταξη των Βαλκανίων στις γκρίζες ζώνες.

Ο σχεδιασμός του 21^ου αιώνα των Αμερικανικο-Βρετανικών Πανεπιστημίων που εξαρτώνται από τη Wall Street και το City του Λονδίνου (καμιά σχέση με εθνικές πολιτικές οι γιάπηδες και τα golden boys) προβλέπει μέχρι το δεύτερο μισό του αιώνα την επικράτηση 5 παγκόσμιων δυνάμεων, που για το θεαθήναι η κάθε μια τους θα βάλει βιτρίνα κι ένα θρησκευτικό δόγμα. Η βιομηχανική Γερμανία με τον Καθολικισμό, η πάμπλουτη σε φυσικούς πόρους Ορθόδοξη Ρωσία, οι άφθονες στη νέα βιομηχανική ενεργειακή δύναμη (την εξευτελιστική φτηνή εργασία) Βουδιστική Κίνα και Ινδουιστική Ινδία και τέλος η εκπρόσωπος του παγκόσμιου Ισλάμ γείτονα Τουρκία, που γεωγραφικά ευνοείται ως πολεμική μηχανή για το μεταβατικό στάδιο από το πετρέλαιο στη φτηνή εργασία. Και για κακή μας τύχη οι δρόμοι και των πέντε συναντιούνται στα Βαλκάνια. Από την εποχή του δρόμου του μεταξιού η δύση συναλλάσσεται με την ανατολή μέσω του Βοσπόρου, που πάντα ήταν κύριος στόχος και των βορείων (από Τσάρο μέχρι τον πατερούλη Ιωσήφ). Οι δυο ύποπτες χώρες για ανυπακοή σε αυτά τα σχέδια σαλαμοποίησης της περιοχής και στη συνέχεια συνολικής γκετοποίησης της είναι η Γιουγκοσλαβία και η Ελλάδα, με το βεβαρημένο παρελθόν της αντίστασης τους στο Ράιχ. Την εκατόμβη στη Γιουγκοσλαβία τη ζήσαμε ήδη…

Ανδρέας Παπανδρέου. Ο πατέρας του περιγράφεται στα σχολικά εγχειρίδια ως «ο γέρος της Δημοκρατίας». Κι ας ήταν αυτός που διάλεξαν οι «σύμμαχοι» να αιματοκυλίσει την Ελλάδα μετά την πανεθνική Αντίσταση. Αυτός, ως δοτός Πρωθυπουργός, έφτιαξε τα Μακρονήσια και έβαλε τους Μαυραγορίτες στον Κρατικό Μηχανισμό. Ο Ανδρέας πάλι μας συστήθηκε ως παγκόσμιο οικονομικό μυαλό! Ο «τρίτος δρόμος για τον σοσιαλισμό» μέσω …Καντάφι, «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» μόνο στα λόγια και στην πράξη η «αγορά του αιώνα» και τέτοια. Όσο ήταν ο πατέρας του της «Δημοκρατίας», τόσο ήταν κι αυτός «Οικονομολόγος». Πίστεψε ανόητα πως τον δάνειζαν χωρίς όρια οι Δυτικοί για να μπορεί αυτός να δίνει συντάξεις Εθνικής Αντίστασης και να χειραγωγεί τους εργατικούς αγώνες. Όχι. Προδότης δεν ήταν. Το έδειχνε ο άνθρωπος τι ήταν, με τα «Βυθίσατε το Χόρα» και τις «Ροζ Βίλες»! Και τον σύστηναν και ως Καθηγητή Πανεπιστημίου. Είπε και το «Τσοβόλα δώστα όλα» όταν Αρσένης και Γεννηματάς του φώναζαν πως βουλιάζει τη  Χώρα και όχι το Χόρα. Αυτός άρχισε την υποδούλωση της Ελλάδας και αργότερα ο Σημίτης, ο Γερμανός, απλά τελείωσε τη δουλειά. Η συνταγή της Γιουγκοσλαβίας δεν χωρούσε εδώ. Δεν βομβαρδίζεις μια χώρα μέλος της Ε.Ε. Το χρέος λειτούργησε ως ο αποτελεσματικότερος πολιορκητικός κριός για την Ελλάδα. Και η Πόλις εάλω. Πάμε παρακάτω το σχέδιο.

Κωστάκης Καραμανλής, Γιωργάκης Παπανδρέου, Άντονι Σαμαράς, Άμχερστ αμερικάνικο κολλέγιο και London School of Economic. Ειδικά το τελευταίο ελέγχει τη σύγχρονη διοικητική ελίτ της Ελλάδας. Πουθενά δεν μπαίνεις αν δεν έχεις θητεύσει σε αυτό. Δείτε Τράπεζες, ΟΤΕ, ΔΕΗ, ΟΠΑΠ, Κυβερνητικούς Συμβούλους… Στα σχολειά αυτά ορκίζεσαι σε ότι έχεις ιερό πως το χρηματιστηριακό οικονομικό σύστημα είναι πάνω από το βιομηχανικό (ούτε κουβέντα φυσικά μήπως η εργασία μπορεί να πάρει τη θέση που της αξίζει) και μέσα από την «εκπαίδευση» μαθαίνεις να λες πως είναι απαράδεκτο να υπάρχουν τόσες γλώσσες στα Βαλκάνια που αναγκάζουν την …Coca Cola να βγάζει τα τενεκεδάκια της σε τόσες διαφορετικές επιγραφές. Ενώ αν γινόταν τα Βαλκάνια μια μεγάλη Ομοσπονδία με κεντρική διοίκηση, κοινή επίσημη γλώσσα κλπ όλα θα γίνονταν πιο λειτουργικά, χωρίς (δήθεν) να βλάπτονται οι εθνικές κυριαρχίες! (Το άκουσα από σύμβουλο του Υπ. Εξωτερικών!). Τώρα καταλαβαίνετε ποιοι κρατούν τις τύχες μας στα χέρια τους. Δεν ξέρω αν είναι μισθωτοί ή ιδεολόγοι αυτών των σχεδίων. Αυτό δεν το ξέρω.

Μάρτιος 2009: Κύριος συντελεστής του οικονομικού προγράμματος του ΠΑΣΟΚ (επώνυμος και ακόμη ενεργός σήμερα, ως διοικητής οργανισμού του δημοσίου, προσωπικός γνωστός μου) με συμβουλεύει να μην «ξανοίγομαι» γιατί η ελληνική οικονομία έπιασε πάτο. «Πάνω από 15% τρέχει το έλλειμμα» μου αποκάλυψε την άνοιξη του 2009. Και την εποχή εκείνη τίποτε δεν έδειχνε πως σε 6 μήνες ο παντοδύναμος Καραμανλής θα παρέδιδε αυτοβούλως την πρωθυπουργία. Το ΠΑΣΟΚ έλεγε πως το έλλειμμα έτρεχε με 5,7% και η Ν.Δ. με 2,8%. Τέτοια παραπλάνηση του κόσμου. Και οι δυο ήξεραν πως βουλιάζουμε αλλά ούτε κιχ στον κόσμο. Έναν ολόκληρο χρόνο πριν ο ΓΑΠ μιλήσει πρώτη φορά για ΔΝΤ, δήθεν έκπληκτος από την «κατάσταση που παρέλαβε», οι σύμβουλοι του τα έλεγαν φανερά. Ο Σεπτέμβριος του ίδιου χρόνου ήταν ήδη (εντελώς αναπάντεχα) μήνας προεκλογικός. Τα πάντα βάδιζαν σύμφωνα με το σχέδιο. Οι οικονομολόγοι ανοιχτά περιέγραφαν το έλλειμμα για πάνω από 10%. Ξαναεπισκέφτηκα το γραφείο του μεγαλοπασόκου. «Μάλλον έχεις δίκαιο για το έλλειμμα» του είπα. «Ήδη μιλούν για πάνω από 10%, ενώ εσύ από τον Μάρτιο είπες πως είναι κοντά στο 16%» συμπλήρωσα. Και κατακεραυνώθηκα. «Δεν κατάλαβες Κίμων. ΗΤΑΝ 16%, τον Μάρτιο. Τώρα το βαρέλι δεν έχει πάτο. Πτωχεύσαμε. Κανείς δεν θα μας δανείζει σε λίγες μέρες, μετά τις εκλογές». «Τι θα γίνει;» παρασύρθηκα να ρωτήσω.

Και τι μου απάντησε; Μα όλα ακριβώς, με το νι και με το σίγμα, που ζούμε τώρα. Για ΦΠΑ στο 25% μέχρι και στις παραμεθόριους περιοχές, για εξίσωση του πετρελαίου θέρμανσης με αυτό της κίνησης, για τα χαράτσια ακόμη και στην πρώτη κατοικία, για βασικό μισθό κάτω από 500 ευρώ ακόμη και στον ιδιωτικό τομέα, για πογκρόμ στον δημόσιο τομέα, για ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου («θα πουλήσουμε τα δημόσια κτίρια για ένα κομμάτι ψωμί και θα τα ξανανοικιάσουμε από τους αετονύχηδες με μίσθωμα που θα τα αποσβήνει σε 5 χρόνια», είπε χαρακτηριστικά), για καλπάζοντα πληθωρισμό στα εισαγόμενα με τρομακτική ύφεση στη ντόπια οικονομία, για πάνω από 30% ανεργία στους ανειδίκευτους. Για όλα!

«Και με αυτά θα σωθούμε;» τον ρώτησα. «Όχι, δα. Δεν είναι αυτό το σχέδιο. Το σχέδιο είναι να περάσει η διακυβέρνηση από τα χέρια των πολιτικών στα χέρια των τεχνοκρατών. Όχι όπως τον Μπερλουσκόνι βέβαια, γιατί κι αυτός απέτυχε να προσαρμόσει την Ιταλία στην παγκοσμιοποίηση. Εδώ θα έρθουν καθαρά τεχνοκράτες. Θα πιπιλίσουν πρώτα το μυαλό του κόσμου για το σάπιο «πολιτικό σύστημα», τονίζοντας στην αρχή ειδικά το «Σύστημα» και μετά γενικά το «Πολιτικό». Θα ακούει ο κόσμος «Πολιτικός» και θα σηκώνει πέτρα. Πολλά από τα άγρια μέτρα θα παρθούν μόνο και μόνο για να τα ελαφρύνουν ύστερα οι τεχνοκράτες και να γίνουν αρεστοί.  Θα πάρουν τη διακυβέρνηση δοτά και με τον καιρό -και τα ΜΜΕ- θα γίνουν σιγά σιγά αποδεκτοί ακόμη και για εκλογική διαδικασία. Αλλά πρώτα οι πολιτικοί πρέπει να πάρουν τα απαιτούμενα μέτρα για τη νέα οικονομία. Αν τα επιβάλλουν κατ’ ευθείαν οι τεχνοκράτες, τότε θα τους σκοτώσει ο κόσμος. Ενώ οι πολιτικοί ξέρουν τον τρόπο. Και προκαταβολικά θα περάσουν τα μέτρα και ο κόσμος θα δεχτεί ευκολότερα τους τεχνοκράτες. Που ετοιμάζονται χωρίς να κρύβονται πια. Μπλέκουν με ομάδες, εφημερίδες, βγαίνουν μπροστά στη δημόσια ζωή…          

«Δηλαδή μιλάμε για συγκεκριμένα πρόσωπα;» απόρησα. «Φυσικά» είπε. «Τον Λουκά Παπαδήμα θέλει η Ε.Ε. όμως το ΔΝΤ μιλά με άλλον, ιδιώτη Τραπεζίτη. Είναι και η επαρμένη με τους Ολυμπιακούς. Από τότε τα ξέρει όλα αυτά. Θέλει τον ΠΑΟΚ, πήρε εφημερίδα. Τα βλέπεις».

«Και οι πολιτικοί;» ίσα - ίσα που ακούστηκε η ερώτηση μου. «Ποιοι πολιτικοί, μωρέ; Τι σου λέω. Μέρος του σχεδίου είναι όλα. Αλλά τους την έστησε ο Κωστάκης που τελευταία στιγμή ντράπηκε τον κόσμο και παραδίνει τώρα στο Γιώργο. Κι αυτός, αν δεν πάει ως το τέλος, υπάρχει η Ντόρα που έχει τη Ν.Δ.. Με τη σειρά. Λίγα ο ένας λίγα ο άλλος. Να μην φάει ένας όλη τη ρετσινιά. Αν και οι έξω θέλουν τον Σαμαρά που με τον Γιώργο ήταν μαζί στην Αμερική. Τα ίδια γράμματα έμαθαν».

Κι εκεί που καθόμουν και τον άκουγα αποσβολωμένος, μ’ έπνιξε ξαφνικά ο θυμός. «Γιατί βγάζεις τον εαυτό σου απ’ έξω;» του φώναξα. «Τα ίδια σκατά είσαι κι εσύ αφού τα ξέρεις και δεν τα λες. Μέρος αυτού του κωλοσχεδίου είσαι κι εσύ».

Και η απάντηση: «Όχι Κίμων. Δεν είμαστε εμείς στο σχέδιο. Αλλά κοίταξε. Η Ελλάδα πραγματικά έπιασε πάτο. Τρώμε πιο πολλά από ότι παράγουμε. Στρατιές οι αργόμισθοι του δημοσίου και η μίζα βασιλεύει. Δεν πάει άλλο. Έχουν όλοι πέσει στο τραπέζι και ξεκοκαλίζουν, χωρίς να νοιάζεται κανείς για τον λογαριασμό. Ο καθένας δείχνει τον επόμενο του. Αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί. Αλλά και δεν κόβεται από καμιά Κυβέρνηση γιατί στο φαγοπότι κάθονται οι ψηφοφόροι. Πάρα πολλά από τα μέτρα που θα πάρουν τα κολεγιόπαιδα είναι πράγματι αναγκαία. Ας τους. Ούτε όμως και θα αφήσουμε να μας κυριαρχήσουν οι τεχνοκράτες. Ας πάρουν αυτοί τα μέτρα που δεν τολμά να πάρει άλλος και τότε θα έρθει η δική μας σειρά. Δεν θ’ αφήσουμε να χαθεί η χώρα». Τρίχες…!!!

Πότε σας τα έγραψα όλα αυτά, συνάδελφοι; Πριν το Πάσχα του 2010! Πριν ξεκινήσουν όλα. Και για τα οικονομικά μέτρα σας είχα πει (με λεπτομέρειες για ΦΠΑ και πετρέλαιο και ύφεση, αν και ακόμη τότε λεφτά …υπήρχαν) και για τον Λουκά Παπαδήμα με ονοματεπώνυμο. Τα ήξερα ένα χρόνο και με έτρωγαν. Αλλά κι εσείς που σας τα είπα πριν 20 μήνες, τι κάνατε; Τίποτε. Τίποτε δεν έκανα κι εγώ. Γιατί σας τα θυμίζω τώρα; Μα για τη δουλειά μας. Γιατί και για τον ΟΠΑΠ τον είχα ρωτήσει, αν ήξερε τι σχέδια είχαν. «Ξεπούλημα» είπε. «Αφού πρώτα τον υπερχρεώσουν με δάνεια. Η κινητή τηλεφωνία είναι στο παιχνίδι. Πιο πολύ και από το ίντερνετ. Δεν βλέπεις και τον “κουμπάρο” που πούλησε μετοχές Λάμψα για να αγοράσει μετοχές κατασκευαστικής σε VLT’s; Μεγάλο φαγοπότι με τα φρουτάκια. Θα πουληθούν τα κουτιά για χρυσό». Αυτά μου είχε πει τότε και τα αποκάλυψα και στο Δ.Σ. της Ομοσπονδίας στην καταραμένη συνεδρίαση του 2010, κάτω στην ΟΠΑΠ. Κάποιοι μάλιστα το είχαν βιντεοσκοπήσει, εν αγνοία μου. Κι έμεινε ως μαρτυρία. Ποιο το όφελος; Τουλάχιστον δεν θα μιλήσουν για «μετά Χριστόν προφήτη».

Γι’ αυτό σας έγραψα στην αρχή «εδώ καράβια χάνονται…». Ας δούμε όμως και το «βαρκούλες αρμενίζουν…». Δηλαδή το εφάπαξ. 

Στα πλαίσια τακτικών επαφών μας αποκλειστικά για θέματα της πραγματικής ζωής και χωρίς καμιά διάθεση, πλέον, να παρακολουθώ τα συνδικαλιστικά δρώμενα -με τη στενή έννοια του όρου- είχα προαναγγείλει την παρουσίαση σύντομου μακροοικονομικού προβληματισμού για καλπάζουσα επιδείνωση των προσδοκώμενων εσόδων ενός μέσου πρακτορείου ΟΠΑΠ, με μοναδικό σκοπό την προειδοποίηση των συναδέλφων ώστε να «μαζέψουν» εγκαίρως τα έξοδα τους. Ενδεικτικά είχα αναφέρει, στην προαγγελία, πως μέχρι το 2013 «θα θεωρείται οικονομικά απόλυτα πετυχημένη η μέρα μιας μικροαστικής οικογένειας αν εξακολουθεί να λειτουργεί το …ηλεκτρικό της και στο ταμείο του σπιτιού μπαίνουν ημερησίως καθαρά 15 ευρώ(!) ενώ η ανειδίκευτη εργασία δεν θα βρίσκει περισσότερες από 60 αμειβόμενες ώρες μηνιαίως, με την ωρομισθία να μην ξεπερνά τα 3 ευρώ (και τις τιμές στα σούπερ μάρκετ και τις υπηρεσίες κοινής ωφέλειας να εκτοξεύονται στα ύψη και όχι να προσαρμόζονται στα νέα δεδομένα)…». Ραγδαία μείωση της αγοραστικής δύναμης.

Τα είχα καταθέσει, αυτά, στο τραπέζι του συλλογικού προβληματισμού, για να ερευνηθεί από κοινού η πιθανότατη συρρίκνωση της πελατειακής μας βάσης στα εμπορικότερα σήμερα παίγνια ΟΠΑΠ και να μελετηθούν λύσεις παιγνίων που θα τραβήξουν το ευρύτερο κοινό, στις νέες οικονομικές συνθήκες.

Ωστόσο, εν μέσω σφύρας και άκμονος κι ενώ ο κλάδος περνά συμπληγάδες (συμμετοχή των παικτών με κάρτες εκτός πρακτορείων, ανταγωνιστικό δίκτυο gaming halls, διεξαγωγή όλων των υφιστάμενων παιγνίων στο ίντερνετ ως αρχή αντικατάστασης του μοναδικού σήμερα δικτύου λιανικής της ΟΠΑΠ, δηλαδή των δικών μας καταστημάτων) ένα άλλο θέμα φαίνεται να κυριαρχεί αιφνιδιαστικά στις διεκδικήσεις του κλάδου. Το «εφάπαξ». Που μάλιστα δείχνει τόσο πιεστικά κυρίαρχο ώστε να συγκαλείται άμεσα έκτακτη Γ.Σ. αν και δεν συγκλήθηκε μέχρι στιγμής καμιά Γ.Σ. για τις κάρτες, την κλιμακωτή προμήθεια, το ίντερνετ. Ας είναι. Δεν μου επιτρέπεται να συνεχίσω, γιατί θα προβληθούν συνδικαλιστικοί προβληματισμοί και δεν είναι αυτό το ζητούμενο.

Όμως η συνεξέταση των gaming halls και του εφάπαξ σε μια και μοναδική Γ.Σ. (οι συνεδριάσεις των οποίων αντικειμενικά δεν μπορούν να ξεπεράσουν τις 5 ώρες) με υποχρεώνει να καταθέσω κάθε ιστορικό και νομικό στοιχείο περί «εφάπαξ», διότι αν οι σύνεδροι εμπλακούν στη συζήτηση περί εφάπαξ ως πρώτο θέμα, τότε σίγουρα δεν θα απομείνει ούτε ημίωρο για τα VLT’s και δεν πρέπει να ξανακαταλήξουμε (πάλι λόγω παρέλευσης χρόνου) σε «εν λευκώ εξουσιοδοτήσεις» που έχουμε πλέον κακή εμπειρία γι’ αυτές, παρά την καλή θέληση αρκετών μελών του Δ.Σ.

«Εφάπαξ». Ο εφιάλτης κάθε εύρυθμης λειτουργίας της Ομοσπονδίας. Προσωπικά συμμετείχα σε πάνω από 600 ώρες αναποτελεσματικών, ανεδαφικών και αναχρονιστικών συνεδριάσεων που μοναδικό αποτέλεσμα είχαν να μην ασχολείται το Δ.Σ. με θέματα που πραγματικά «έτρεχαν γρηγορότερα από την Ομοσπονδία». Αυτά όταν ήμουν στην Αντιπολίτευση, ως το φθινόπωρο του 2003. Απομακρύνθηκα από την ΠΟΕΠΠΠ τότε και επανήλθα αρχές του 2006, στην υπεύθυνη θέση μάλιστα του Γενικού Γραμματέα. Και σηκώθηκε η τρίχα μου όταν το πρώτο θέμα που κλήθηκα να αντιμετωπίσω ήταν πάλι το αναχρονιστικό εφάπαξ και πιο συγκεκριμένα η πληρωμή 100άδων δικαιούχων από την προηγούμενη διοίκηση (Κολοκυθά) αλλά και η επαναλειτουργία του, μετά την εν τω μεταξύ καταγγελία του μέχρι τότε προγράμματος της Αγροτικής Ασφαλιστικής. Έτσι ακολούθησαν άλλες 600, τουλάχιστον, καταραμένες ώρες…

Στο εφάπαξ δεν πίστεψα ποτέ και ήταν αυτό κύριο θέμα τριβής με τον Πρόεδρο του Δ.Σ. Χρήστο Διαμάντη και την ταμία Αθηνά Βυθούλκα. Ήταν από τους πρωτεργάτες του προγράμματος και λογικά το υπερασπίζονταν. Όμως οι εποχές είχαν αλλάξει ραγδαία και το εφάπαξ, όσο κι αν το κρατούσαμε διασωληνωμένο στην εντατική, ήταν ήδη κλινικά νεκρό, από την σκοπιά της εξυπηρέτησης των πρακτόρων μετά το 2015. Για δέκα μόνο χρόνια, μπορούσε να λειτουργήσει.

Πρόβλημα πρώτο. Δεν υπήρχαν κεφάλαια στο ταμείο. Μας άφησε η διοίκηση Κολοκυθά 1.220.000 ευρώ που δεν έφταναν ούτε για τα καθυστερημένα. Μαζέψαμε όμως τις οφειλόμενες συνδρομές 5 εξαμήνων (χρόνια η Ομοσπονδία έμενε πίσω μέχρι και 5 συνδρομές) εξετάζαμε σχολιαστικά κάθε αίτηση ως προς τα τυπικά στοιχεία που καθόριζαν τις απαιτήσεις και τα δικαιώματα και τελικά όχι μόνο πληρώθηκαν 100άδες αλλά το ταμείο έφτασε κάποιες στιγμές να έχει αρκετά εκατομμύρια που κλείναμε σε προθεσμιακούς τρίμηνους λογαριασμούς όποιας Τράπεζας, κάθε φορά, έδινε το μεγαλύτερο επιτόκιο (μέχρι και στο 7% φτάσαμε σε κάποια περίπτωση, όταν η επίσημη αγορά έδινε μόνο 1,5%). Και αφήσαμε τα νομικά στοιχεία για να διεκδικηθούν οι τόκοι του εγγυητικού κεφαλαίου των πρακτόρων στην ΟΠΑΠ, τους οποίους με πρωτοφανή πείσμα αρνούνταν να παραδώσουν εξωδικαστικά τα στελέχη της ΟΠΑΠ, αν και η διοίκηση της εταιρίας, τότε, συμφωνούσε να αποδοθούν.

Πρόβλημα δεύτερο. Η Αγροτική Ασφαλιστική είχε καταγγείλει τη σύμβαση της με την ΠΟΕΠΠ(Π) του Γιάννη Κολοκυθά και δεν είχαμε τον λογιστικό μηχανισμό να υπολογίζουμε τα δικαιώματα των δικαιούχων. Συμβληθήκαμε με τη μητρική της Ασφαλιστικής (ΑΤΕ) και αποκτήσαμε: Δημιουργία Συστήματος Πληρωμής Παροχών, που περιλάμβανε την ανάπτυξη μηχανογραφικής υποδομής στην ΠΟΕΠΠ(Π), δωρεάν από την ΑΤΕ, η οποία θα αμείβονταν μόλις με 1.000 ευρώ ανά 6μηνο για να υπολογίζει  το ύψος των αποδοχών κάθε αίτησης, ανεξαρτήτως του αριθμού των αιτήσεων κάθε φορά. Επίσης δωρεάν αναλογιστική μελέτη του εφάπαξ από τις ειδικές υπηρεσίες της ΑΤΕ, και μάλιστα ετησίως για το καθένα από τα επόμενα πέντε χρόνια. Για να μαζευτούν δε τα απαιτούμενα  στοιχεία του καθενός από τα μέλη του προγράμματος εφάπαξ, η ΑΤΕ πλήρωσε το ταχυδρομικό τέλος αποστολής αλλά και απάντησης 5.000 φακέλων με εγκεκριμένο ερωτηματολόγιο προς τους πράκτορες. Συνδικαλιστικές ανούσιες κόντρες προπαγάνδιζαν συνεχώς ενάντια στη συλλογή των στοιχείων και επιστράφηκαν μόνο 1.200 φάκελοι. Σήμερα υπάρχουν μέλη του Δ.Σ. που τότε έβγαζαν κορώνες ενάντια στη συλλογή των στοιχείων για την εντελώς απαραίτητη αναλογιστική. Τώρα λένε πως θα τα πάρουν έτοιμα από την ΟΠΑΠ. Πραγματικά δεν καταλαβαίνω γιατί η συλλογή των στοιχείων από την ΟΠΑΠ είναι πιο ευπρόσδεκτη από την αυτόβουλη απάντηση του καθενός. Πάντως εμείς τότε δεν μπορούσαμε να πάρουμε τίποτε από την ΟΠΑΠ του Κωστάκου, γιατί μόλις τους είχαμε στριμώξει σκληρά με την απεργία στο Μουντιάλ του 2006 αποσπώντας το 8% στο ΚΙΝΟ. Η ΑΤΕ τα έκανε όλα αυτά με μοναδικό κέρδος την κατάθεση του εφάπαξ καθενός των δικαιούχων σε λογαριασμό της ΑΤΕ. Έλπιζε πως κάποιοι δεν θα εξαργύρωναν αμέσως όλο το ποσό και θα παρέμεναν πελάτες της τράπεζας. Έτσι διαπραγματευόμασταν τότε. Επαναλάβαμε τον επόμενο χρόνο την αποστολή του ερωτηματολογίου (με έξοδα της Ομοσπονδίας αυτή τη φορά) και πάλι δεν πήραμε πίσω ούτε το 40%. Ανόητες συνδικαλιστικές κόντρες…

Πρόβλημα τρίτο. Προσωπικά ήθελα να φύγει το εφάπαξ από τα χέρια της ΠΟΕΠΠΠ. Πρώτον γιατί δεν με ενδιέφερε ως πρώτο ζητούμενο ένα σαθρό πρόγραμμα που θα έδινε 20.000 μετά από 20 χρόνια, όταν μπορούσαμε να διεκδικήσουμε από την ΟΠΑΠ νέες σχέσεις συνεργασίας που θα μας απέδιναν 20.000 ευρώ ετησίως! Για τέτοιες διεκδικήσεις ήθελα προσωπικά να αγωνιστώ. Σας σημειώνω πως με μόλις μια μέρα απεργία και οργάνωση μόλις 4 ημερών πήραμε το 8% στο ΚΙΝΟ, που μόνο στην 4ετία 2007 - 2010 έδωσε στον κλάδο 106.879.510 € περισσότερη προμήθεια (από το 7% στο 8%) δηλαδή μέσα σε μόλις 4 χρόνια πήραμε παραπάνω 21.800 € ο καθένας, χωρίς το παραμικρό επιπλέον κόστος ούτε σε επένδυση ούτε σε εργασία. Αυτός ήταν ο συνδικαλισμός που ήθελα εγώ να υπηρετήσω. Δεύτερον, ήθελα να βγει το εφάπαξ από τη διαχείριση της ΠΟΕΠΠΠ γιατί πάντα είχα έντονους ενδοιασμούς, αν το χειριζόμασταν με τη νόμιμη λογιστική δεοντολογία. Π.χ. δεν παρακρατούσαμε και δεν αποδίδαμε κανένα φόρο ούτε και το περιλαμβάναμε στις συγκεντρωτικές καταστάσεις, ενώ σαφέστατα δεν αφορούσε ασφαλιστικό πρόγραμμα. Σε όποιον όμως πράκτορα, και μάλιστα συνδικαλιστή, έλεγες να παρακρατείται φόρος, φώναζε «ο Κλωνάρης καταστρέφει το εφάπαξ»! Και τρίτο, άκουγα εφάπαξ και μου ανέβαινε το αίμα στο κεφάλι γιατί θύμωνα με αυτούς που έλεγαν «τα λεφτά μας» και εννοούσαν πως είχαν βάλει μέχρι το 2006 όλα κι όλα 1.880 ευρώ ο καθένας (θεωρητικά αυτό, γιατί στην πραγματικότητα 596 ευρώ από τα 1.880 αφορούσαν τις καθυστερημένες εισφορές από το Β΄ εξάμηνο του 2004 και εντεύθεν και άρα μόνο 1.290 είχαν πραγματικά πληρωθεί) και έναντι αυτών (σύμφωνα με το πρόγραμμα) ζητούσαν να πάρουν (κρατηθείτε) 15.000 ευρώ!!! Αυτό εννοούσαν όταν έλεγαν «τα λεφτά μας». Σε βάρος ποιων ζητούσαν αυτή την υπεραπόδοση; Μα των ίδιων τους των παιδιών που έμπαιναν στο επάγγελμα. Και τότε μίλησα για πρώτη φορά για «Αλβανική Πυραμίδα». Ως Γενικός Γραμματέας της Ομοσπονδίας δημοσίευσα την ακόλουθη επιστολή:

ΠΟΕΠΠ 21/11/2006

Θέμα: Βιωσιμότητα του Εφάπαξ

Λίγο πριν το 1990 κάποιοι συνδικαλιστές της κεντρικής Διοίκησης, παρασυρμένοι ίσως και από επιτήδειους ασφαλιστικούς συμβούλους, που στη συνέχεια αποδείχτηκαν λαμόγια ή έστω θύματα της ραγδαίας μείωσης των τραπεζικών επιτοκίων, εγκλώβισαν έναν ολόκληρο επαγγελματικό κλάδο, σε ένα αδιέξοδο «ασφαλιστικό» πρόγραμμα που στην πραγματικότητα ποτέ δεν υπήρξε ασφαλιστικό και στην ουσία καθόλου δεν διέφερε από τις αλβανικές πυραμίδες. Οι πολλοί τα μαζεύουν για τους λίγους και όλοι εισφέρουν από την αρχή. Όμως εξασφαλισμένες αποδοχές προλαβαίνουν μόνο οι πρώτοι.

Στο παιχνίδι μπήκε αργότερα και η διοίκηση του ΟΠΑΠ και παρέσυρε 5.000 πράκτορες να ενταχθούν στο πρόγραμμα πρόνοιας. Εγγυήθηκε έμμεσα την βιωσιμότητα του, τάζοντας ενισχύσεις του κεφαλαίου από το Π/Γκολ και την απόδοση των προστίμων και των τόκων του εγγυητικού. Οι υποσχέσεις αυτές θεσμοθετήθηκαν και συμπεριλήφθηκαν ακόμη και στο ΦΕΚ του Κανονισμού του 1999, αλλά σπάνια τηρήθηκαν και σίγουρα ποτέ τα τελευταία 10 χρόνια.

Το περιβόητο αυτό αρχικό πρόγραμμα προέβλεπε χοντρά-χοντρά, πως όποιος έβαζε 25.000 δρχ. κάθε χρόνο και για 20 χρόνια (συνολικά 500.000 δρχ.) στο τέλος θα δικαιούταν αποδοχές ύψους 4.000.000 δρχ (20 χρόνια επί 200 χιλ. δρχ για κάθε χρόνο). Δηλαδή απόδοση οκτώ φορές τα κεφάλαια που είχε καταθέσει. Σε ευρώ, τώρα, θα έβαζαν 73€ κάθε χρόνο (σύνολο 1.467€) και στο τέλος θα εισέπρατταν 11.740 €. Πως θα γινόταν αυτό το μαγικό; Υπολόγιζαν χωρίς τον ξενοδόχο.

Περίπου το 1990, τα τραπεζικά επιτόκια έτρεχαν με 25-30% και τα ρέπος με 40%. Όμως οι διάφοροι ασφαλιστικοί διαχειριστές μας, ποτέ δεν πέτυχαν ούτε καν αυτές τις αποδόσεις κι αυτό ίσως πρέπει να εξεταστεί και δικαστικά, αν και τα περισσότερα αδικήματα έχουν πια διαγραφεί. Πέραν λοιπόν του ότι ούτε και τα επιτόκια έφταναν από μόνα τους να καλύψουν τις ανάγκες του προγράμματος, μας έβαλε ο Σημίτης και στην Ευρωζώνη και τα καταθετικά επιτόκια μηδενίστηκαν. Ολοφάνερα το πρόγραμμα του «εφάπαξ» όδευε σε αδιέξοδο. Αλλά το τότε Διοικητικό Συμβούλιο της ΠΟΕΠΠ δεν έκανε το αυτονόητο, ως όφειλε. Να κολλήσει δηλαδή στο εξώφυλλο του Συμβολαίου το αγγελτήριο του θανάτου του και να το κλείσει. Απέφυγαν τις ευθύνες τους και συνέχισαν την κοροϊδία.

Το 1996 ήταν πρόδηλο πως οι ετήσιες εισφορές των πρακτόρων έπρεπε κάθε χρόνο να επιβαρύνονται τουλάχιστον με 5%. Αυτό αποφάσισε και η ΠΟΕΠΠ αλλά με μια διαφορά. Έταξε ταυτόχρονα και 5% αύξηση της αντίστοιχης ετήσιας απόδοσης των καταθέσεων. Δηλαδή τα έκαναν τώρα χειρότερα. Γιατί βάζαμε 5% παραπάνω, όμως υπολογισμένα στα λίγα της εισφοράς, και εισπράτταμε 5% περισσότερα, αλλά υπολογισμένα στα πολλά της απόδοσης. Η ψαλίδα δηλαδή εξακολουθούσε να αυξάνει. Αντί να βάζεις 500.000 και σε 20 χρόνια να παίρνεις 4.000.000 (κέρδος 3.500.000) τώρα έλεγαν να βάζεις 800.000 και θα έπαιρνες 6.500.000 (κέρδος 5.700.000). Αν αυτό ήταν πρόγραμμα περικοπής, τότε οι εμπνευστές του σίγουρα δικαιούνται θέση στο υπουργείο Οικονομικών.

Το 1999 κατάλαβαν το λάθος τους και πήγαν να το διορθώσουν, ανεβάζοντας την ετήσια εισφορά από 37.000 που είχε φτάσει στο μεταξύ, σε 60.000 δρχ. Ήταν ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση αλλά σίγουρα καθόλου σημαντικό. Γιατί ο δικαιούχος θα έπαιρνε πάλι 6.500.000, μόνο που τώρα αντί να βάλει 800.000 θα έβαζε 1.050.000 δρχ. Με 250.000 συνολική αύξηση των εισφορών σε 20 χρόνια, δεν λυνόταν το πρόβλημα. 

Κι ερχόμαστε στο σήμερα. Σύμφωνα με πρόχειρο προϋπολογισμό, σήμερα το 2006, οι εισφορές

το 2007 φτάνουν για να πληρωθούν 79 δικαιούχοι,

το 2010 φτάνουν για να πληρωθούν 72 δικαιούχοι,

το 2015 φτάνουν για να πληρωθούν 64 δικαιούχοι και

το 2019 φτάνουν για να πληρωθούν 60 δικαιούχοι.

…και φυσικά με το πέρασμα του χρόνου, όλο και λιγότεροι. Τι μπορεί να γίνει;

Το πρόγραμμα πλέον είναι υποχρεωτικά, τουλάχιστον 20ετές. Άρα οι 5.000 πράκτορες θα βγαίνουν από το επάγγελμα κατά 250 τον χρόνο. Ήτοι 3, 4 και 5 φορές περισσότεροι απ’ όσους μπορούμε να πληρώνουμε. Αν μάλιστα αντέχουν και δουλεύουν περισσότερο από 20 χρόνια (που είναι το πιθανότερο) τότε το εφάπαξ του καθενός θα φτάνει σε τέτοιο ύψος, που οι εισφορές όλων μας μόλις που θα επαρκούν  για 20-30 άτομα τον χρόνο.

Άρα

1. Τα κεφάλαια εισφορών πρέπει τουλάχιστον να 4πλασιαστούν ή ακόμη και να 5πλασιαστούν, ώστε να εναρμονιστούν με τους νόμους της σύγχρονης ασφαλιστικής αγοράς (η Interamerican μας πρότεινε να καταθέτουμε 25.000€ σε 20 χρόνια για να εισπράττουμε όλα κι όλα 42.700 ευρώ κι αφού, βέβαια, όλοι αποδεχτούμε την διαγραφή των μέχρι σήμερα εισφορών μας! Σας θυμίζω πως σήμερα για να πάρουμε 42.700€, εμείς καταθέτουμε μόνο 6.000 δηλαδή το ¼ της εισφοράς που ζητά η INTERAMERICAN).

2. Να οριστεί μέγιστο όριο αποδοχών, όσα χρόνια και να παραμείνει ο πράκτορας στο πρόγραμμα, μετά την παρέλευση της 20ετίας. Αυτό ακριβώς κάνουν και τα ταμεία σήμερα, που κι αν ακόμη έχεις γρήγορα συμπληρώσει τα ένσημα σου, πάλι τα ίδια παίρνεις στα 65. 

3. Τελευταίο και κύριο. Να επιβαρυνθεί η ΟΠΑΠ ΑΕ με πριμ εξόδου, όλων των πρακτόρων που συμπληρώνουν το όριο συνταξιοδότησης, απασχολημένοι καθ’ όλη την επαγγελματική τους καριέρα ως πράκτορες της εταιρίας. Έτσι και το πρόγραμμα πρόνοιας θα καταστεί βιώσιμο και η ΟΠΑΠ θα εξασφαλίσει τη συνεχή συνεργασία της με τους έμπειρους και καλούς επαγγελματίες, που σε περίπτωση απορρύθμισης του μονοπωλίου, θα γίνουν περιζήτητοι από τις ξένες εταιρίες.

Όσο δε για τα ακριβή νούμερα εισφορών και αποδοχών του προγράμματος πρόνοιας, που από δω κι εμπρός είμαστε υποχρεωμένοι να αποδεχτούμε, αυτά θα μας τα πει η αναλογιστική μελέτη, την οποία εμείς μεν εξασφαλίσαμε δωρεάν αλλά οι πράκτορες ακόμη δυστυχώς αδιαφορούν και δεν στέλνουν όλοι τα στοιχεία τους. Κάποιοι μάλιστα από αυτούς, πιστεύουν πως κάνουν αντιπολίτευση με την άρνηση τους. Όταν θα μείνει το ταμείο χωρίς ευρώ, τότε θα τρέχουν αλλά θα είναι πια αργά…

Ο Γεν. Γραμματέας της Ομοσπονδίας

Κίμων Κλωνάρης

………………….

Αυτά έγραψα τότε και κόντεψε να διαλυθεί η ΠΟΕΠΠ(Π). Έκτοτε δεν ξανασχολήθηκα. Και το εφάπαξ με εκδικήθηκε με τη γνωστή δικαστική διαμάχη που με έδιωξε αηδιασμένο, μια και καλή, από τον αντιπροσωπευτικό συνδικαλισμό.

Το ιστορικό του εφάπαξ.

Το 1988-1990 η Αγροτική Ασφαλιστική έκανε ένα πραγματικό ασφαλιστικό συμβόλαιο με όσους πράκτορες επιθυμούσαν να συμμετέχουν, το οποίο προέβλεπε οικονομική ενίσχυση εξόδου από το επάγγελμα. Ακόμη και σήμερα, όσοι συμμετείχαμε τότε, παίρνουμε μαζί με το εφάπαξ της ΠΟΕΠΠΠ και 600 ευρώ επιπλέον για κάθε χρόνο που συμμετείχαμε στο πρόγραμμα της Ασφαλιστικής. Για τρία χρόνια δηλαδή, 1.800 ευρώ.

Ο Σήφης Βαλυράκης ήταν στην χούντα ένα παλικάρι που πήδησε ψηλά από τα βράχια στις φυλακές Κέρκυρας και βγήκε κολυμπώντας στην Αλβανία. Τον θαυμάζαμε. Μετά μπήκε στην πολιτική. Και αηδιάσαμε.

Την εποχή που μιλάμε ήταν υφυπουργός Αθλητισμού (άρα εποπτεύον της ΟΠΑΠ). Μαζί με τον αδελφό του δημιούργησαν μια συμβουλευτική εταιρία που με αδρή αμοιβή έφτιαξαν ένα άλλο πρόγραμμα εφάπαξ (το σημερινό) στο οποίο έβαλαν και όλους τους πράκτορες αλλά και όλους τους υπαλλήλους της ΟΠΑΠ! Η διαφορά είναι πως τις εισφορές των υπαλλήλων τις πληρώνει η ίδια η ΟΠΑΠ. Τα ξέρατε αυτά; Κανείς, βλέπετε, δεν μιλά.

Από το 1990 ως το 1995 ούτε οι πράκτορες πληρώναμε. Για το 1990 θα παίρναμε €587, το 1991 €616, το 1992 €647, το 1993 €680, το 1994 €713 και το 1995 €749. Ενθουσιαστήκαμε. Χωρίς να βάλουμε τίποτε τα 5 πρώτα χρόνια, θα παίρναμε 4.000 ευρώ! Όμως, όπως καταλαβαίνετε, τα όνειρα δεν κρατούν πολύ και το 1996 αποφασίστηκε να βάζουμε ετησίως κάποια εισφορά. Το 1996 €62 και να εισπράττουμε €787, το 1997 €65 και κέρδος €826, το 1998 €68 και κέρδος €867 κοκ. Μικρό το κακό θα μου πείτε. Αυτό σκέφτηκαν και οι τότε συνδικαλιστές. Αλλά προσοχή. Το πρόγραμμα ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΠΛΕΟΝ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ. Να τι δεν υπολόγισε τότε η ΠΟΕΠΠ(Π). Ούτε ασφαλιστικό ούτε βιώσιμο. Και ξανάλλαξε το 2001 επί διοίκησης πάλι Κολοκυθά. Αυτή ήταν και η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ φορά που τροποποιήθηκε το πρόγραμμα του εφάπαξ κι έτσι λειτουργεί μέχρι και σήμερα. Τίποτε δεν άλλαξε από το 2001.

Μετά το 1990 το πρόγραμμα δεν ήταν ποτέ Ασφαλιστικό και ποτέ η Αγροτική δεν ήταν υπεύθυνη για τη βιωσιμότητα του. Το 2004 η διοίκηση τότε Κολοκυθά (πάλι και πάντα αυτός) «ξέχασε» να μεταφέρει εγκαίρως την είσπραξη των συνδρομών στον λογαριασμό του εφάπαξ και άφησε τα χρήματα σε λογαριασμό της Εμπορικής. Η Αγροτική Ασφαλιστική πιεζόταν από κοινοτική οδηγία να απεμπλακεί από το εφάπαξ των πρακτόρων γιατί απλούστατα δεν είναι ασφαλιστικό προϊόν. Αυτό ισχύει μέχρι και σήμερα και γι’ αυτό προβληματίζομαι έντονα όταν ακούω πως το σημερινό εφάπαξ μπορεί να πάει σε ασφαλιστική, χωρίς να μετατραπεί σε ασφαλιστικό προϊόν. Η Αγροτική Ασφαλιστική βρήκε λοιπόν δικαιολογία το 2004 να καταγγείλει τη μεταξύ μας σύμβαση για την επ’ αμοιβή Διαχείριση/Υπολογισμό των Αποδοχών/Ταμειακών και Τραπεζικών υπηρεσιών. Οι υπηρεσίες αυτές ήταν απαραίτητες για την πληρωμή των Δικαιούχων. Σήμερα τις υπηρεσίες αυτές τις προσφέρει με αμοιβή 1.000 ευρώ ανά εξάμηνο η Αγροτική Τράπεζα. Η ΠΟΕΠΠΠ δεν μπορεί να παρέμβει στον υπολογισμό. Το 2005 η ΠΟΕΠΠ(Π) σταμάτησε να πληρώνει εφάπαξ στους δικαιούχους γιατί ακριβώς δεν είχε τον λογιστικό μηχανισμό της Αγροτικής Ασφαλιστικής. Εμείς το 2006 συμβληθήκαμε με την Αγροτική Τράπεζα, εξασφαλίσαμε το πρόγραμμα Υπολογισμού των αποδοχών και οι πληρωμές συνεχίστηκαν κανονικά. Το πρόγραμμα του εφάπαξ συνέχισε ως είχε, με τις ίδιες εισφορές και τις ίδιες παροχές, ενώ άλλαξε μόνο ο διαχειριστής του. Έτσι η Αγροτική Ασφαλιστική, θυγατρική της Αγροτικής Τράπεζας, αντικαταστάθηκε από τη μητρική της

Το 2003 οι συνδικαλιστικοί αγώνες για τον νέο Κανονισμό πρακτόρων ΟΠΑΠ, βρισκόταν σε ψηλά επίπεδα. Ο κανονισμός αιφνιδιαστικά και χωρίς τη σύμφωνη γνώμη της ΠΟΕΠΠ(Π) έγινε νόμος και για να τον ακυρώσουμε έπρεπε να προσφύγουμε στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Η πιάτσα μας συμβούλεψε να πάρουμε «ειδικό» επώνυμο δικηγόρο για το ΣτΕ κι αυτό και κάναμε. Και κερδίσαμε την υπόθεση. Αλλά οι ειδικοί είναι πανάκριβοι. Το ταμείο της ΠΟΕΠΠ(Π) είχε εξαντληθεί από τις συνεχείς απεργίες και τις έκτακτες Γ.Σ. Τότε για πρώτη φορά έπεσε στο Τραπέζι η ιδέα να «δανειστούμε» -συνυπεύθυνα οι 15- από το ταμείο του εφάπαξ 20.000 ευρώ που επείγονταν και να τα επιστρέψουμε σε 2-3 μήνες με έκτακτες εισφορές των σωματείων, που σημειωτέον τότε γίνονταν χέρι – χέρι και όχι μέσω ΟΠΑΠ. Δύσκολα πράγματα.

Στη συνέχεια αυτό έγινε καραμέλα και η Ομοσπονδία τραβούσε συχνά πυκνά από το εφάπαξ για τα οδοιπορικά της. Η παράταξη του Διαμάντη διαχώρισε τη θέση της και καταψήφιζε τις αρπαχτές. Σηκώθηκαν, μέχρι και το 2005, 270.000 ευρώ και επιστράφηκαν μόνο τα αρχικά για το ΣτΕ. Τα 270.000 ευρώ που δανείστηκε η Ομοσπονδία έχουν ΟΛΑ παραστατικά εξόδων. Τα λεφτά δεν χάθηκαν. Έγιναν λειτουργικά έξοδα των διοικήσεων Κολοκυθά, που δεν ασχολούνταν να βρει πόρους από άλλες πηγές. Σκεφτείτε πως είχαν «ξεχάσει» να υποβάλλουν έστω μηδενική φορολογική δήλωση και δεν είχαμε καν φορολογική ενημερότητα για να εισπράξουμε τις επιδοτήσεις της Γ.Σ.Ε.Β.Ε.Ε. Τα εισπράξαμε αναδρομικά, με δικές μας ενέργειες, το 2006.

Και επί τη ευκαιρία, η προσωπική μου περιπέτεια. Να ξεκαθαρίσει κι αυτό. Ψήφισα για τα λεφτά του ΣτΕ τα οποία επιστράφηκαν την επόμενη χρονιά. Το φθινόπωρο του 2003 δεν εκλέχτηκα αντιπρόσωπος Καβάλας (είχε έρθει κλιμάκιο της ΟΠΑΠ μέσα στον εκλογικό χώρο!) και αποχώρησα από την ΠΟΕΠΠΠ. Επανήλθα το 2006. Στην αρχή ως Γ.Γ. και μετά Πρόεδρος του Δ.Σ. ΠΟΤΕ δεν πάρθηκε ούτε ευρώ από το εφάπαξ, από τη μέρα που γύρισα στην ΠΟΕΠΠΠ. Για τη δικαστική έρευνα 2003 – 2005 ελέγχομαι επειδή ήμουν μέλος του Δ.Σ. ως το 2003. Από τα πολλά Δ.Σ. που αποφάσισαν για «δανεικά», πέρα από το πρώτο για το ΣτΕ, στη θητεία μου διεξήχθηκαν μόλις δύο.

Η κατηγορία που μας βαραίνει γίνεται κακούργημα γιατί το ποσό ξεπερνά τα 70.000 ευρώ στα 3 χρόνια (είπαμε 270.000 μείον την επιστροφή των αρχικών). Όμως τα 70.000 δεν αφορούν εμένα. Γιατί τα μεν αρχικά για το ΣτΕ επιστράφηκαν, στη δε κρίσιμη ψηφοφορία, του Ιουνίου, δεν εμφανίζεται το όνομα μου στα πρακτικά. Αυτά θα μπορούσα να απολογηθώ και να απαλλαγώ με μιας. Όμως όχι μόνο δεν απαλλάχτηκα, παρά επιβαρύνθηκα με πρόσθετους περιοριστικούς όρους, σε σχέση με τους υπόλοιπους που απολογήθηκαν με τους δικηγόρους της Ομοσπονδίας. Γιατί;

Διάλογος:

Εισαγγελέας  (Γυναίκα): Γιατί δεν έχεις δικηγόρο;

Εγώ: Δεν μου χρειάζεται δικηγόρος για να πω τι έγινε. Δεν έχω τίποτε να κρύψω. Ρωτήστε με ότι θέλετε.

Εισαγγελέας: Δηλαδή περιφρονείς τη Δικαιοσύνη;

Εγώ: Δεν απολογούμαι για τις ιδέες μου.

Εισαγγελέας (όρθια, φωνάζοντας): Αλλά τώρα ήρθε το ΠΑΣΟΚ και τα λαμόγια τους συνδικαλιστές θα σας βάλει φυλακή για όσα κλέψατε.

Εγώ (χαμογελώντας): ΠΑΣΟΚ είστε; Και έχετε το κουράγιο να μιλάτε για ηθική;

Εισαγγελέας (προς τον αστυφύλακα που στεκόταν έξω από την πόρτα): Πάρτε τον… Πάρτε τον… Αμέσως. Θα του δείξω εγώ για τη στοματάρα του.

Να δούμε όμως τι θα μπορέσει να πει και στο δικαστήριο. Εκεί να δει τι μεγάλο στόμα έχω. Εκεί που κρατούνται πρακτικά. Όχι στα σκοτεινά ανακριτικά γραφεία που η εξουσία έχει το άνομο δικαίωμα να βάλει λόγια στο στόμα σου και να μην μπορείς μετά να υπερασπιστείς τον εαυτό σου. Αυτά για όσους χαιρέκακους «συναδέλφους» μιλούν πίσω από την πλάτη μου για «ανομίες Κλωνάρη στο εφάπαξ». Έσκασα πια.

Στη συνέχεια του ιστορικού του εφάπαξ, προσπαθήσαμε κι εμείς να βρούμε εταιρία για να το διαχειριστεί. Όλοι μας ζητούσαν αναλογιστική μελέτη. Τις ανόητες συνδικαλιστικές κόντρες γύρω από την μελέτη, σας τα εξιστόρησα. Παρ’ όλα αυτά συνεχίσαμε τις προσπάθειες. Οι Ασφαλιστικές κύρους των Τραπεζών αρνήθηκαν κάθε συνέχεια πριν δουν την αναλογιστική. Έμεινε η ING και η Ιντεραμέρικαν που μας την πρότεινε συνάδελφος, παλιό μέλος του Δ.Σ. Η επίσημη Ιντεραμέρικαν ζητούσε επίσης αναλογιστική αλλά ο γνωστός του γνωστού βρήκε άκρη. Και η απάντηση; Ένα κοινό ασφαλιστικό πρόγραμμα που πρότειναν πανομοιότυπα σε όλους τους Έλληνες και ζητούσε να διαγράψουμε όλες τις ως τότε εισφορές μας, να αρχίσουμε όλοι με μηδέν χρόνια και μηδέν κεφάλαιο για να πάρουμε μετά από 30 χρόνια 42.000€, αφού προηγουμένως τετραπλασιάσουμε τις εισφορές μας (800€ ετησίως από 220€ που δίναμε τότε, συνολικά να δίναμε 24.000 € για να πάρουμε σε 30 χρόνια 42.000). Τζίφος…

Τι ισχύει τώρα.

1)   Η ΠΟΕΠΠΠ έχει κάθε δικαίωμα να προτείνει στη Γ.Σ. αλλαγές στους όρους του συμβολαίου, προκειμένου να το εκσυγχρονίσει.

2)   Η ΠΟΕΠΠΠ δεν μπορεί να αλλάξει την ουσία του συμβολαίου που αφορά πρόγραμμα πρόνοιας οικονομικής ενίσχυσης εξόδου και όχι ασφαλιστικό προϊόν.

3)   Αν η ΠΟΕΠΠΠ προγραμματίζει αλλαγή του Συμβολαίου πρέπει υποχρεωτικά να διαλύσει το σημερινό εφάπαξ, μοιράζοντας τα σημερινά υπόλοιπα στο σύνολο των μελών. Δεν μπορεί να μεταφέρει τα εναπομείναντα κεφάλαια σε άλλο πρόγραμμα.

Σε αυτόν που θα αρχίζει να φωνάζει «που πήγαν τα λεφτά;» επειδή ως σήμερα κατάθεσε στο πρόγραμμα 2.853 €, διεκδικεί με αυτά να πληρωθεί ως τώρα 22.600, αλλά αν διαλυθεί το κεφάλαιο θα μοιραστεί μόνο 500 ευρώ, του απαντώ: Τα πήρε η μητέρα του το 2004 που είχε βάλει στο πρόγραμμα όλα κι όλα 1.398,69 ευρώ και εισέπραξε 12.500 ευρώ. Εκεί πήγαν τα λεφτά. Πήρε υπεραπόδοση 9 φορές μέσα σε μόλις 9 χρόνια πραγματικών συνδρομών. Όταν τα έφερε στην οικογένεια τους ήταν όλοι μες στη χαρά. Κανείς δεν συλλογίστηκε από πού ήρθε η υπεραπόδοση. Τα 1.400 ευρώ της μαμάς απέδωσαν όλα κι όλα στο πρόγραμμα 179 ευρώ από κατατεθικούς τόκους, μειώθηκαν κατά 60 ευρώ από έξοδα διαχείρισης και έγιναν συνολικά 1.519 ευρώ. Ποιος πλήρωσε τη διαφορά από τα 1.519 στα 12.500 ευρώ; Τότε η οικογένεια του παραπονούμενου σήμερα, ούτε που αναρωτήθηκε. Τώρα το ρωτά. Ε, ήρθε η ώρα να απαντηθεί η απορία του. Η μαμά του τα πήρε από τον ίδιο. Οι παλαιότεροι από τους νεώτερους. Οι γονείς από τα παιδιά τους που μπαίνουν στο επάγγελμα. Γι’ αυτό μίλησα ακριβώς για αλβανική πυραμίδα. Τίποτε το ύποπτο δεν συνέβη. Και όλοι πληρώθηκαν βάσει συμβολαίου, που όλοι το γνώριζαν. Όλα κανονικά. Μας δούλεψαν οι ηλικιωμένοι και το χάψαμε αμάσητο. Καλά να πάθουμε.

4)   Αν η ΠΟΕΠΠΠ απλώς θέλει να εκσυγχρονίσει τους οικονομικούς όρους του προγράμματος και έτσι να μεταφέρει τη διαχείριση του σε ασφαλιστική εταιρία, απλά δεν θα βρει καμιά να το δεχτεί γιατί δεν είναι γνήσιο ασφαλιστικό προϊόν και απαγορεύεται ρητά από κοινοτική οδηγία.

5)   Δεν ευσταθεί η νομική γνωμάτευση ότι δεν μπορεί να το διαχειριστεί η ίδια η ΠΟΕΠΠΠ, αν το λειτουργήσει με κανονισμό. Συμφωνεί σε αυτό μαζί μου και η νομική υπηρεσία της ΠΟΕΠΠΠ.

6)   Αν το εφάπαξ μετατραπεί σε γνήσιο ασφαλιστικό πρόγραμμα, τότε θα πρόκειται για κάτι εντελώς νέο και τότε σύμφωνα με το νέο καταστατικό της Ομοσπονδίας απαγορεύεται να αφορά και πράκτορες μη μέλη των σωματείων και ενώσεων μελών της ΠΟΕΠΠΠ. Και στο ασφαλιστικό πρόγραμμα δεν μπορεί να μεταφερθεί το εναπομείναν κεφάλαιο. Απαγορεύεται από το συμβόλαιο.

7)   Οι ως σήμερα κατοχυρώσαντες πλήρη δικαιώματα από το εφάπαξ, που το Δ.Σ. αρνείται την πληρωμή τους τώρα, θα δικαιωθούν 100% από τα αστικά δικαστήρια εκτός αν το πρόγραμμα κηρυχτεί σε πτώχευση ή απλή διάλυση. Αλλά τότε το εναπομείναν κεφάλαιο πρέπει να διανεμηθεί στα μέλη και σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να μεταφερθεί σε ασφαλιστικό πρόγραμμα.

8)   Αν οι αδικηθέντες επικαλεστούν αδυναμία πληρωμής λόγω ηθελημένης άρνησης των μελών του Δ.Σ. για είσπραξη των τελευταίων 3 συνδρομών, τότε έχουν κάθε δικαίωμα να στραφούν ατομικά κατά των μελών του Δ.Σ.. Εάν οι σήμερα αδικούμενοι στραφούν κατά της ΠΟΕΠΠΠ και οι, εν τω μεταξύ, αποφάσεις των μελών του Δ.Σ. δεν έχουν επικυρωθεί από Γ.Σ., τότε, σε περίπτωση απόρριψης του Διοικητικού Απολογισμού στην επόμενη τακτική Γ.Σ. του Μαρτίου 2012, οι προσφυγές θα στραφούν ατομικά κατά των μελών του Δ.Σ.. Φρόνιμο είναι λοιπόν, οι αποφάσεις του Δ.Σ. να πάρουν έγκριση σε αυτή την έκτακτη Γ.Σ. που θα εξετάσει και το εφάπαξ.

Αυτά για το εφάπαξ και ελπίζω να βοήθησα να κερδηθεί χρόνος στην επίμαχη Γ.Σ. που έρχεται, ώστε να ασχοληθεί πιο διεξοδικά με τα νέα παιχνίδια, που μας καίνε.

Posted in: κιμων κλωναρης