Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Κάθε Κυριακή μια ιστορία ανάλαφρη απο το διαδύκτιο η απο συναδέλφους 

Τύχη βουνό στον ιππόδρομο

Μια ακόμα ιστορία από το «Ποινικό μητρώο του ποδοσφαίρου» του Τάκη Χαραλαμπίδη, που ξεπερνάει τα…σύνορα και μας γνωρίζει τον τυχερό ξένο διαιτητή που ήρθε να παίξει αγώνα ελληνικής ομάδας για τα ευρωπαϊκά κύπελλα.

Οι ιστορίες είναι πέρα για πέρα αληθινές, απλά για ευνόητους λόγους, ήταν αδύνατον ο συγγραφέας να αποκαλύψει τα πραγματικά ονόματα ομάδων, παραγόντων, παικτών κ.λπ.

Ήρθε από την πατρίδα του με το νόμιμο συνάλλαγμα και επέστρεψε σε αυτήν μετά από λίγες μέρες με έναν μικρό θησαυρό. Ο ξένος επισκέπτης της χώρας μας, δεν ήταν ούτε επιχειρηματίας, ούτε καλλιτέχνης, ούτε ειδικός επιστήμονας.

Απλά ήταν διαιτητής ΦΙΦΑ. Την παραμονή του μεγάλου και κρίσιμου αγώνα που επρόκειτο να διευθύνει, ξεναγήθηκε από τους φιλόξενους παράγοντες της ελληνικής ομάδας στα αξιοθέατα, στους αρχαιολογικούς χώρους και δεν παραλήφθηκε από το πρόγραμμα και η επίσκεψη σε καταστήματα ακριβών δώρων.

Το βράδυ γλέντησε σε μπουζουξίδικο πολυτελείας, έμαθε να σπάει σε χρόνο ρεκόρ δωδεκάδες πιάτα στην πίστα και να πετάει λουλούδια στους τραγουδιστές. Γενικά ξεφάντωσε. Δεν έγινε γνωστό αν στη σουίτα του ξενοδοχείου, που είχαν φροντίσει να του κλείσουν, αποσύρθηκε μόνος του ή με συντροφιά καλλονής.

Πάντως την επομένη ξύπνησε καθυστερημένα και είχε έντονο πονοκέφαλο, αφού στην πατρίδα του δεν συνηθιζόταν να ακούει τη μουσική στη διαπασών.

Μετά από ένα ντούς και το καθιερωμένο πριν τον αγώνα ξύρισμα, κατέβηκε στο λόμπι του ξενοδοχείου, όπου τον περίμεναν και πάλι απίκο οι παράγοντες της ελληνικής ομάδας για να του ικανοποιήσουν κάθε επιθυμία. Μετά από έναν καφέ, ζήτησε απλά μια σύντομη βόλτα και αυτή έγινε στον Λυκαβηττό, απ’ όπου είχε την ευκαιρία να θαυμάσει όλη την Αθήνα.

Στον αγώνα, ο διαιτητής ένοιωθε καλύτερα, ίσως επειδή ένοιωθε μαγεμένος από τις ομορφιές της Αθήνας και μάλλον διότι είχε πάρει και την υπόσχεση πως εφόσον επιθυμεί θα μπορούσε να μείνει και λίγο ακόμα στην ελληνική πρωτεύουσα την επομένη του ματς. Η σκέψη αυτή ερέθισε τη φαντασία του, ωστόσο κατά τη διάρκεια του αγώνα η μεγάλη του εμπειρία ξεδιπλωνόταν από φάση σε φάση με εκπληκτική μαεστρία.

Έδινε στους γηπεδούχους αρκετά φάουλ με έντεχνο τρόπο, έτσι ώστε να έχουν την δυνατότητα να επισκέπτονται συχνότερα την περιοχή των αντιπάλων. Η αναμέτρηση κύλησε στα μέτρα των γηπεδούχων, οι οποίοι πήραν στο τέλος το εισιτήριο της πρόκρισης.

Οι ξένοι δεν είχαν και πολλά παράπονα από τη διαιτησία του, αφού μάλιστα είχε φροντίσει να αρνηθεί στους γηπεδούχους πέναλτι και να δημιουργήσει τις εντυπώσεις που ήθελε στους μη γνωρίζοντας τις πραγματικές του προθέσεις.

Την άλλη μέρα φιλοξενήθηκε σε γιώτ «κροίσου» κάνοντας μια μικρή κρουαζιέρα στα νησιά του Σαρωνικού. Ετσι, φτάσαμε στο Σάββατο. Μια μέρα ιδιαίτερα αποδοτική για τον ξένο «ρέφερι». Οι φιλόξενοι παράγοντες φρόντισαν να τον πάνε στο φαληρικό Δέλτα, για να έχει και μια εικόνα και από τον ελληνικό ιππόδρομο.

Τον κέρασαν τούρτα και καφέ στο περίπτερο και συμβολικά του ζήτησαν ένα χαρτονόμισμα, «έτσι για να δοκιμάσεις την τύχη σου» όπως του είπαν. Ο εκφωνητής ανήγγειλε τον αριθμό της ιπποδρομίας, τα ονόματα των αλόγων και των τζόκεϊ, την απόσταση και τη σειρά εκκίνησης. Ο «αφέτης» έδωσε το σύνθημα και τα άλογα πετάχτηκαν από τα «κουτιά».

Στον τερματισμό, οι παράγοντες που ήταν δίπλα στον διαιτητή, πηδούσαν από τη χαρά τους αγκαλιάζοντας τον ξένο που δεν είχε καταλάβει και πολλά πράγματα.

-Κερδίσαμε, δηλαδή…κέρδισες.

Ο διαιτητής τους κοιτούσε κάπως περίεργα. Κατάλαβε, όμως, και μάλιστα πολύ καλά τι συνέβαινε όταν του έδωσαν μια δεσμίδα χαρτονομίσματα. Η σκηνή επαναλήφθηκε στις επτά από τις οκτώ ιπποδρομίες και ο διαιτητής, που ήταν απροετοίμαστος και χωρίς τσαντάκι είχε πρόβλημα που θα βάλει τα λεφτά.

Στην αρχή πίστεψε, ότι είχε δίπλα του σούπερ ειδικούς του ιπποδρόμου. Μετά νόμιζε ότι η τύχη είναι με το μέρος του, αλλά στην τελευταία κούρσα κατάλαβε, ότι το κόλπο των παραγόντων ήταν εξαιρετικά έξυπνο. Είχε ζητήσει να του δείξουν τα αποκόμματα της ιπποδρομίας για να ξέρει ποιόν συνδυασμό παίζουν και να παρακολουθήσει καλύτερα την κούρσα. Ένας από τους παράγοντες όμως του είπε:

-Δεν σου δείχνουμε τα χαρτάκια για γούρι.

Τα άλογα τερμάτισαν με τη σειρά 3-4 και η παρέα του διαιτητή, πιστή στη συνήθεια του απογεύματος φώναξε:

-Κερδίσαμε, πιάσαμε και το «δίδυμο» και το «φορκάστ».

Ο διαιτητής χαμογέλασε, κούνησε το κεφάλι του, ξέροντας πια ότι θα…κέρδιζε με οποιαδήποτε σειρά και αν τερμάτιζαν τα άλογα αφού η παρέα του εικονικά ποντάριζε σε κάποιο συνδυασμό. Είχαν αποφασίσει να δώσουν στον καλόβολο ξένο διαιτητή κάποιο δώρο και διάλεξαν το μονοπάτι της τύχης.


http://www.sport24.gr/

Posted in: