Η ζωή μας…ένα πρακτορείο…..

Οι δύο τελευταίες αναρτήσεις μου έφεραν στο μυαλό κάποιες σκέψεις….

Οι λέξεις αργίες και τριήμερο σαν έννοιες για χρόνια ήταν σχεδόν άγνωστες στην πλειοψηφία των πρακτόρων.Με τη σύμβαση βέβαια υπήρξε αλλαγή και είχαμε κι εμείς επιτέλους 8 αργίες το χρόνο!Είχαμε κάτι να περιμένουμε και ιδιαίτερα το Πάσχα,τελικά αυτό ήταν το πρώτο που εφαρμόστηκε από την περιβόητη σύμβαση,σημαντικό αλλά ίσως και το μόνο…για κάποια άλλα ακόμη περιμένουμε.

Τώρα περιμένουμε όπως όλα πλέον δείχνουν τους νέους ιδιοκτήτες,Αυτοί δεν ξέρουμε πως θα μας θέλουν,θα μας θέλουν ανοιχτά όλη μέρα κάθε μέρα;θα μας θέλουν με στολές και ταμπελάκια με το όνομα μας όπως οι πωλητές στα καταστήματα των πολυεθνικών; θα μας κάνουν σεμινάρια marketing για το πώς να πετύχουμε το στόχο; Θα μας δίνουν και bonus; Θα μπορούμε να προσαρμόσουμε εμείς το ωράριο όπως κάνουμε τώρα; Θα δέχονται τους συνδικαλιστές μας(αν έχουμε…); Θα τους νοιάζει αν έχουμε αργίες; Αυτοί το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι το κέρδος,οι αριθμοί και τα μηδενικά που προστίθενται στα αποθεματικά της εταιρίας.Εμείς είμαστε απλά αναλώσιμοι για το «σύστημα».

Οι συναισθηματισμοί δεν μπορούν να ανταγωνιστούν το κέρδος.Δεν μετράει που έχουμε φαει τη μισή μας ζωή μέσα στο πρακτορείο.Για να είσαι σωστός επαγγελματίας:ΠΡΕΠΕΙ να έχεις ένα καλό και λειτουργικό χώρο,οπότε ας σφιχτούμε λίγο εμείς να τα δώσουμε για το μαγαζί να κάνουμε μια ανακαίνηση…ΠΡΕΠΕΙ να είσαι καλός με τους πελάτες,οπότε αφού παίζει πολλά ας του κάνουμε και καμιά ευκολία να μην τον χάσουμε,ας σφιχτούμε λίγο εμείς και θα τα φέρει….ΠΡΕΠΕΙ να είσαι ενημερωμένος και να παρέχεις κάθε δυνατή πληροφορία στους παίχτες,οπότε να πάρουμε κι άλλες τν να κάνουμε πατέντες με κεραίες και αποκωδικοποιητές για να παίζουν όλα τα παιχνίδια,ας σφιχτούμε λίγο εμείς αλλά η τεχνολογία προχωράει δεν μπορούμε να μένουμε πίσω….ΠΡΕΠΕΙ να κάνεις δημόσιες σχέσεις για να αυξάνεται το πελατολόγιο κι ας ψωνίζουμε από πέντε διαφορετικούς μανάβηδες και τέσσερις κρεοπώλες κι ας μας χρεώνουν με καπέλο την παραμικρή εργασία τα μαστόρια για να τα ισοφαρίσουν στο ΚΙΝΟ,δεν πειράζει θα σφιχτούμε λίγο αλυσίδα είμαστε….

Υπάρχουν κι άλλα ΠΡΕΠΕΙ.. αλλά δε συνεχίζω καταλάβατε.Τελικά όμως τον ΟΠΑΠ ποιος τον έφτιαξε; Ο ΟΠΑΠ έφτιαξε τα πρακτορεία ή οι πράκτορες τον ΟΠΑΠ;

Οι δελτιοθήκες που μας έδωσαν και οι τν για τα races τον έφτασαν εδώ που τον έφτασαν; Τόσα χρόνια με ποιανού τις πλάτες ανέβηκε; Αυτοί από την πλευρά τους θα πούνε ότι κι εμείς βγάλαμε κι εμείς ανεβήκαμε,συμφωνώ αλλά κι εμείς για αυτό δουλεύουμε Μ.Ο δύο άτομα δώδεκα ώρες τη μέρα,για βιοποριστικούς λόγους όχι από χόμπυ και όταν χαρίσει αυτός το μισθό του και τα bonus που πήρε για την ανεπανάληπτη ιδέα της Άμεσης Νίκης στο ΚΙΝΟ που είχε, τότε θα χαρίσω κι εγώ το 8% μείον τα λειτουργικά που μου μένει.

Όντας παιδί πράκτορα,σήμερα χαίρομαι που είμαι κι εγώ πράκτορας και αναρωτιέμαι,τελικά τι καταλάβαμε; Άξιζε τον κόπο που σπάνια τρώμε όλοι μαζί το μεσημέρι;Άξιζε τον κόπο που μόνο ένα καλοκαίρι πήγαμε διακοπές σαν οικογένεια;(όχι δεν έχουν όλοι τη δυνατότητα να έχουν υπάλληλο)Άξιζε τον κόπο που σε κάποιες εκδηλώσεις πηγαίναμε μόνο με τη μαμά ή μόνο με το μπαμπά;Άξιζε τον κόπο που από δέκα χρονών έπρεπε να βοηθάω στο μαγαζί και εγκλωβίστικα μέχρι σήμερα πίσω από ένα πάγκο,χωρίς να το καταλάβω;Άξιζε που εγώ δεν μπορούσα να ακολουθήσω την παρέα μου στη βόλτα γιατί δεν προλάβαινα να περάσω την ταινία του ΠΡΟ-ΠΟ ή αργότερα είχε ΤΖΑΚ-ΠΟΤ το ΛΟΤΤΟ;Άξιζε που έχω εξηγήσει εκατομμύρια φορές πώς παίζονται τα παιχνίδια ακόμη και σε αυτούς που δεν έπαιξαν ποτέ;Ακούω συναδέλφους που λένε να παω να προλάβω τη μπέμπα να τη δω λίγο πριν κοιμηθεί,χάνουν στιγμές από τη ζωή των παιδιών τους που δεν αναπληρώνονται ποτέ,άλλοι δεν έχουν το χρόνο να βρουν τον πατέρα ή τη μητέρα της μπέμπας….αξίζει;

Τον τελευταίο καιρό δε τα πράγματα έχουν επιδεινωθεί,η συνεχής πτώση η πλήρης αβεβαιότητα για το αύριο μας έχει φέρει σε απόγνωση και πανικό και οι περισσότεροι περιφερόμαστε με αγωνία από site σε site με την ελπίδα να ακούσουμε κάτι καλό.Ψάχνουμε ένα ηλεκτρονικό άγγιγμα στην πλάτη και μια φωνή να λεει…-Μην στεναχωριέσαι όλα θα πάνε καλά…. και όσο δεν το ακούμε τόσο πιο πολύ το αναζητάμε σερφάροντας.Αυτό δεν είναι κακό,αλλά πολύ φοβάμαι ότι δεν μας μένει χρόνος και διάθεση για τίποτε άλλο.Δεύτερη ζωή δεν έχει τίποτα δεν είναι δεδομένο και τίποτα δεν εννοείται κάποια πράγματα έχεις ανάγκη να τα ακούς,να τα λες,να τα ζεις.Πρέπει να δώσουμε ευκαιρίες στον εαυτό μας.Να δουλεύουμε για να ζούμε και όχι να ζούμε για να δουλεύουμε.

Δέσποινα Κωνσταντινίδου

Posted in: