Τολμώ να ελπίζω

-- Εκ παραδρομής, η ανάρτηση αυτή είχε σβηστεί. Θεωρήσαμε σωστό να τη βάλουμε ξανά ώστε να τη διαβάσουν όσοι δεν είχαν προλάβει. --

Το άρθρο αυτό γεννήθηκε από τις συζητήσεις που είχα με πάρα πολλούς πράκτορες. Οι συναντήσεις μου με συναδέλφους όχι μόνο επιβεβαίωσαν την αξιοπρέπεια και το φιλότιμό τους αλλά μου θύμισαν ότι στον πυρήνα της ψυχής τους βρίσκονται ιδανικά που δεν έχουν πάψει να καθοδηγούν το συλλογικό συνειδητό των πρακτόρων, κοινές αξίες που μας ενώνουν παρά τις διαφορές και μια ανεξάντλητη ελπίδα, χάρη στην οποία πετυχαίνει αυτό το απίθανο "πείραμα" που γενικώς ονομάζουμε ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Οι αξίες και τα ιδανικά αυτά δεν αποτυπώνονται μόνο στα αρχεία με τα ονόματα των πρωτοπόρων πρακτόρων των δεκαετιών του ΄60 και του ΄70, αλλά παραμένουν ολοζώντανα στην καρδιά και το μυαλό των περισσοτέρων πρακτόρων, μας γεμίζουν περηφάνια και μας παρακινούν στο καθήκον και τις θυσίες για προκοπή.

Αναγνωρίζω οτι είναι παρακινδυνευμένο να μιλάω έτσι. Ζούμε σε μια εποχή παγκοσμιοποίησης , ραγδαίας τεχνολογικής εξέλιξης και ανηλεών επιχειρηματικών πολέμων, σε μιαν εποχή όπου στην οικονομία η ζωή του ενός είναι ο θάνατος του άλλου. Σχηματίζεται συχνά η εντύπωση ότι δεν έχουμε καν μια κοινή γλώσσα, με την οποία θα μπορούσαμε να συζητήσουμε τα ιδανικά μας, καθώς και για τα μέσα που θα μας βοηθούσανε να πετύχουμε μια συναίνεση για την πραγματοποίησή τους. Έχουμε μάθει να είμαστε επιφυλακτικοί απέναντι στους γραφειοκράτες της ΟΠΑΠ Α.Ε., τους τεχνοκράτες, τους συνδικαλιστές όπως και σε κάθε είδους αυθεντία. Γνωρίζουμε πως τα πλέον υψηλόφρωνα λόγια τίθενται συχνά στην υπηρεσία των πλέον κυνικών συμφερόντωνκαι πως τα ευγενέστερα αισθήματα στρεβλώνονται στο όνομα της δύναμης, του κέρδους, της απληστίας και της μισαλλοδοξίας. Μέχρι και τα διάφορα έντυπα και ιστοσελίδες παρατηρούν ότι, από γεννήσεώς του, η πραγματικότητα του κλάδου απείχε εξαιρετικά από το μύθο του. Κατά συνέπεια, δεδομένου του οικονομικού κλίματος, το να μιλάει κανείς για κοινά ιδανικά ή αξίες μπορεί να θεωρηθεί αθεράπευτα αφελές ή ακόμα και επικίνδυνο. Να θεωρηθεί δηλαδή απόπειρα να συσκοτιστούν ουσιώδεις διαφορές θέσεων και πράξεων ή - ακόμα χειρότερα - προσπάθεια να φιμωθούν οι διαμαρτυρίες όσων αισθάνονται ότι αδικούνται από τις υπάρχουσες θεσμικές "ρυθμίσεις".

Επιμένω ωστόσο, ότι δεν έχουμε άλλη επιλογή. Δεν περιμένουμε από διάφορα σχόλια, κείμενα, άρθρα, δημοσκοπήσεις, "ψηφοφορίες" να μας πουν ότι στην συντριπτική τους πλειονότητα οι πράκτορες έχουν κουραστεί από το τέλμα, όπου οι λίγοι κονταροχτυπιούνται για τα προνόμιά τους και οι ιδεολογικές μειονότητες επιχειρούν να επιβάλουν τη δική τους εκδοχή της απόλυτης αλήθειας. Ανεξάρτητα από τις πολιτικές, οικονομικές, συνδικαλιστικές προτιμήσεις μας, όλοι συνειδητοποιούμε ότι υπάρχει έλλειψη τιμιότητας, δυναμισμού και κοινής λογικής στα τεκταινόμενα του κλάδου μας - από ΟΠΑΠ, συνδικαλιστές και πράκτορες - και δυσφορούμε με τις κάλπικες ή περιορισμένες επιλογές που μας προσφέρονται. Είτε πιστεύουμε σε κάποια ιδεολογία, είτε πιστεύουμε ή όχι στο συνδικαλισμό, είτε είμαστε "μικροί' ή "μεγάλοι" πράκτορες, διαισθανόμαστε - ορθά κατ΄εμέ - ότι οι εμπλεκόμενοι παράγοντες παραμένουν αδρανείς απέναντι στις κυριότερες προκλήσεις που αντιμετωπίζει ο κλάδος και πως αν δεν αλλάξουμε ΣΥΝΤΟΜΑ πορεία, κινδυνεύουμε να γίνουμε η πρώτη γενιά που θα αφήσει πίσω της έναν κλάδο περισσότερο αδύναμο και διαιρεμένο από αυτόν που παρέλαβε. Ίσως περισσότερο από κάθε άλλη φορά στην ιστορία του, ο κλάδος χρειάζεται ένα άλλο είδος πολιτικής, μια πολιτική που είναι ικανή να ανασύρει τις αξίες μας και να οικοδομήσει επάνω στα πιστεύω που ΜΑΣ ΕΝΩΝΟΥΝ.

Δεν ισχυρίζομαι ότι ξέρω πως ακριβώς θα το πετύχουμε. Μολονότι εξετάζω προσεκτικά τις πιο επιτακτικές προκλήσεις που αντιμετωπίζει ο κλάδος, προτείνοντας κατά καιρούς σε γενικές γραμμές την κατεύθυνση προς την οποία πιστεύω ότι πρέπει να κινηθούμε, η ανάλυσή μου είναι συχνά μερική και ατελής. Δεν έχω να προτείνω καμία ολοκληρωμένη θεωρία, ούτε στα σχόλια-παρεμβάσεις μου θα βρείτε μανιφέστα δράσης με επιχειρηματικούς όρους, οικονομοτεχνικές μελέτες, πίνακες στατιστικών, αριθμους και ποσοστά.

Αντί αυτών, προσφέρω κάτι σεμνότερο:

Τον στοχασμό μου για τις αξίες και τα ιδανικά που με οδήγησαν να ακολουθήσω το επάγγελμα του Πράκτορα Τυχερών Παιχνιδιών.

Σκέψεις για το πώς ο σύγχρονος "ξύλινος" λόγος μας διχάζει αναίτια,

καθώς και τις απόψεις μου - ως πράκτορα, συζύγου και πατέρα, βιαστικού αλλά και σκεπτικιστή, γκρινιάρη αλλά και χιουμορίστα - για το πως θα θεμελιώσουμε την πολιτική του κλάδου στην αρχή του ΚΟΙΝΟΥ ΚΑΛΟΥ.

Πετράν

"Αντιπρόσωπος" πράκτορα

* Θα ήθελα να ευχαριστήσω τους διαχειριστές του "ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ", για το ότι, ενώ έστειλα το κείμενο αυτό για να δημοσιευτεί στη σελίδα ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΡΑΚΤΟΡΩΝ, επέμειναν πως θα το βάλουν ως ανάρτηση στην πρώτη σελίδα.

Posted in: