*ΕΔΩ ΚΑΙ ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΑΚΟΥΜΕ ΓΙΑ
ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΥΨΟΥΣ 50 ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΩΝ, ΑΛΛΑ
ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΑΚΟΜΗ ΠΡΟΟΔΟ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΔΕΙ, ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΠΟΥ
ΕΔΩΣΕ Ο ΟΠΑΠ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΝΕΩΣΗ ΤΗΣ ΑΔΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΤΟΙΧΗΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ
ΓΙΑ ΤΑ ΦΡΟΥΤΑΚΙΑ, ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΟΦΕΙΛΑΝ ΟΙ
ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΤΕ
Τώρα η νέα κυβέρνηση ετοιμάζει νομοθετικές παρεμβάσεις με επικεφαλής τον γραμματέα του Υπουργικού Συμβουλίου, Παναγιώτη Μπαλτάκο, ώστε να επιλυθούν χρόνια προβλήματα που καθιστούν τις αποκρατικοποιήσεις… προβληματικές επιχειρήσεις. Κι αυτό διότι ναι μεν το ελληνικό δημόσιο έχει όλη την καλή διάθεση να πουλήσει τα «ασημικά» του, ακόμη και σε χαμηλότερη τιμή από την πραγματική τους αξία –λόγω της βουτιάς στη χρηματιστηριακή τους αξία– όμως δεν μπορεί να βρει αγοραστές.
Οι ιδιώτες επενδυτές δεν έχουν τίποτα με την Ελλάδα. Ίσα-ίσα που αυτή την εποχή η Ελλάδα είναι η ευκαιρία, λόγω των χαμηλών τιμών της δημόσιας περιουσίας. Το ζήτημα είναι ότι πλέον δεν υπάρχει… σάλιο στην διεθνή αγορά και οι επενδυτές πριν προχωρήσουν σε κάποια αγορά το σκέφτονται χιλιάδες φορές μέχρι να καταλήξουν. Εξάλλου το οικονομικό και πολιτικό πεδίο διεθνώς είναι ρευστό.
Αυτά δεν τα λέμε εμείς από το μυαλό μας, αλλά επισημαίνονται από τη μελέτη που εκπόνησαν η εταιρεία συμβούλων KPMG και το ιταλικό ινστιτούτο Fondazione Eni Enrico Mattei (FEEM), στην οποία τονίζεται μεταξύ άλλων ότι το 2011 από πλευράς ιδιωτικοποιήσεων στην Ευρώπη ήταν η χειρότερη χρονιά της τελευταίας 20ετίας. Και εκτιμούν πως και το 2012 θα συνεχίσει στους ίδιους ρυθμούς, ενώ αδυνατούν να είναι αισιόδοξοι για την επόμενη χρονιά. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση το 2011 αντλήθηκαν μόλις 19,5 δισ. ευρώ από ιδιωτικοποιήσεις, ποσό που ήταν το χαμηλότερο από το 1993.
Τα έσοδα των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων από ιδιωτικοποιήσεις το 2011 δεν θυμίζουν σε τίποτα τις εποχές της χρηματιστηριακής ευφορίας. Την περίοδο 1998-2000 είχαν αντληθεί περί τα 211 δισ. ευρώ από πωλήσεις κρατικών περιουσιακών στοιχείων. Τα μεγέθη υποχώρησαν στα επίπεδα των 41-68 δισ. ετησίως την περίοδο 2004-2008, για να βουτήξουν στα 19,5 δισ. ευρώ το 2011.
Ακόμα πιο δυσάρεστο είναι το συμπέρασμα της μελέτης, σύμφωνα με το οποίο οι ιδιωτικοποιήσεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση αντιπροσωπεύουν ολοένα και μικρότερο τμήμα της παγκόσμιας αγοράς. Το 2008, για παράδειγμα, οι πωλήσεις περιουσιακών στοιχείων στην Ε.Ε. είχαν φτάσει να αποτελούν το 68% των εσόδων από ιδιωτικοποιήσεις διεθνώς. Πέρυσι, εξαιτίας της μαζικής φυγής των επενδυτών, οι αποκρατικοποιήσεις στην Ε.Ε. ήταν μόλις το 27,9% της παγκόσμιας αγοράς.
Ναυάγια
Κι εντάξει, εμείς σαν λαός είμαστε χαβαλέδες και ποτέ δεν ακολουθούμε πιστά το πρόγραμμα. Όπως, για παράδειγμα, κάναμε ακόμη και στον τομέα της προετοιμασίας για να ξεκινήσουν οι Διεθνείς Διαγωνισμοί. Όμως και οι δανειστές καλό είναι να μην πιέζουν άλλο, διότι τα στοιχεία αποδεικνύουν ότι εκτός του ελληνικού ναυαγίου στην αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας καταγράφηκαν σε όλη την Ευρώπη πολλές ακυρώσεις σχεδίων πώλησης κρατικών εταιρειών.
Στην Ισπανία, για παράδειγμα, η προηγούμενη κυβέρνηση Θαπατέρο είχε ανακοινώσει την πώληση του 30% της κρατικής λοταρίας (του αντίστοιχου ΟΠΑΠ) Sociedad Estatal de Loterias y Apuestas del Estado, αλλά και την παραχώρηση των αεροδρομίων της Μαδρίτης (Barajas) και της Βαρκελώνης (El Prat). Μέσω των συγκεκριμένων πωλήσεων, σχεδίαζε να αντλήσει περί τα 12 δισ. ευρώ, όμως οι εκλογές και το πολύ αρνητικό κλίμα στις αγορές οδήγησαν στην ακύρωση του σχεδίου. Και μάλιστα ο Ραχόι αδυνατεί να ξεκινήσει τις διαδικασίες.
Αρκετές ακυρώσεις ιδιωτικοποιήσεων υπήρξαν τους τελευταίους μήνες και εκτός Ε.Ε., με κορυφαία την απόφαση της ρωσικής κυβέρνησης, προ εβδομάδων, να μεταθέσει για το 2014 την πώληση ποσοστού του ενεργειακού κολοσσού Rosneft (είναι ένας από τους υποψηφίους για τη ΔΕΠΑ) που είχε προγραμματιστεί για φέτος. Νωρίτερα, η Ρωσία είχε ακυρώσει την πώληση ποσοστού 6,9% της τράπεζας Sberbank, που θα ήταν μία από τις μεγαλύτερες ιδιωτικοποιήσεις στη Ρωσία, γιατί είχε τεθεί ως στόχος η άντληση 4,3 δισ. ευρώ.
Την ίδια τύχη είχε και η προσπάθεια εισαγωγής στο Χρηματιστήριο του Λονδίνου των μετοχών της Russian Helicopters από την κρατική ρωσική εταιρεία συμμετοχών Oboronprom.
Επιτυχίες
Στις επιτυχίες του πρώτου εξαμήνου του 2012 καταγράφεται η πώληση του 40% της πορτογαλικής Redes Energeticas Nationais (REN) στην Κινέζικη State Grid Corporation of China έναντι 592.00.000 ευρώ. Η REN διαχειρίζεται τα δίκτυα μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας και φυσικού αερίου της Πορτογαλίας και είναι η δεύτερη συναλλαγή των Πορτογάλων με Κινέζους. Λίγες εβδομάδες νωρίτερα είχαν πωλήσει ποσοστό της EDP (η αντίστοιχη ΔΕΗ) στη Three Gorges Corporation έναντι 2,7 δισ. ευρώ.
Η μεγαλύτερη ιδιωτικοποίηση του 2012, όμως, πραγματοποιήθηκε στη Λατινική Αμερική. Τον Φεβρουάριο, η κυβέρνηση της Βραζιλίας συμφώνησε να παραχωρήσει για 30 χρόνια την εκμετάλλευση των τριών σημαντικότερων αεροδρομίων της χώρας έναντι 11 δισ. ευρώ.
Οι Βραζιλιάνοι άντλησαν πολύ περισσότερα χρήματα απ’ όσα υπολόγιζαν αρχικά, κυρίως από συμπατριώτες τους... Συνταξιοδοτικά ταμεία και κρατικές επιχειρήσεις πλήρωσαν 6,84 δισ. ευρώ (πέντε φορές περισσότερα από την ελάχιστη προσφορά που απαιτούσε η προκήρυξη!) για το Guaralhas International Airport του Σάο Πάολο.
Στις μεγάλες συμφωνίες του 2012 εντάσσεται και η πώληση του 5% της Oil and Natural Gas Company (ONGC) της Ινδίας.
Υπερπροσφορά
Οι αναλυτές της KPMG επισημαίνουν στη μελέτη πως η κάμψη των αποκρατικοποιήσεων παγκοσμίως και ειδικά στην Ευρώπη ότι είναι λογικό επακόλουθο, καθώς υπάρχει υπερπροσφορά από τα κράτη και μικρό ενδιαφέρον από τους επενδυτές, λόγω της οξύτατης κρίσης στην Γηραιά Ήπειρο.
Σε ό,τι αφορά το ελληνικό πρόγραμμα το χειρότερο είναι πως παράλληλα με το δικό μας τρέχει κι ένα της Ρωσίας με τον Πούτιν να δηλώνει ότι θα εισπράξει 25 δισεκατομμύρια έως το 2016 από την πώληση των ρωσικών κρατικών επιχειρήσεων. Και βέβαια η αγορά της Ρωσίας αποτελεί δέλεαρ για όλους τους επενδυτές. Επίσης αξιόλογα προγράμματα ιδιωτικοποιήσεων έχουν και πολλές ευρωπαϊκές χώρες όπως η Πολωνία, η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Ρουμανία, αλλά και η Ουκρανία.
Από το πετρέλαιο του Κατάρ στα τούρκικα παραμύθια
ΤΑ «ΘΕΛΟΥΝ» ΟΛΑ, ΑΛΛΑ ΤΑ ΘΕΛΟΥΝ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ!
Ρεπορτάζ: Μιχάλης Κωτσάκος
«Έμαθαν πως… συνουσιαζόμαστε και πλάκωσαν και οι γύφτοι». Αυτή η λαϊκή ρήση ταιριάζει γάντι για τους επίδοξους σωτήρες-επενδυτές που συνωστίζονται στις εφημερίδες, αλλά προς το παρόν ακόμη δεν έχουμε δει ούτε ευρώ από αυτούς τους κυρίους. Φυσικά το μυαλό όλων πηγαίνει στους εμίρηδες από το Κατάρ και τις άλλες πετρελαιοπαραγωγούς χώρους της Αραβίας. Ουκ ολίγες φορές έχουμε διαβάσει για το εξαιρετικό ενδιαφέρον του Αλ Θάνι και άλλων πριγκίπων από τις όμορες με το Κατάρ χώρες, αλλά προς το παρόν το μόνο που βλέπουμε είναι όλους αυτούς τους… σωτήρες να πληρώνουν μόνο για τις διακοπές τους στην Ελλάδα.
Δεν μας έφταναν οι Καταριανοί και οι λοιποί… κελεμπίες, τώρα στον χορό προστέθηκαν και οι Τούρκοι, οι οποίοι φέρεται πως βρήκαν πεδίο δόξης λαμπρό για να πουλήσουν μούρη στο κοινό τους για τις δήθεν επενδύσεις στην Ελλάδα. Εάν εξαιρέσουμε κάποιους όπως τον Φερίτ Σακένκ, ο οποίος έχει εκφράσει την επιθυμία να αποκτήσει τέσσερις μαρίνες σε ακριτικά νησιά, οι υπόλοιποι παρουσιάζονται ως η χρυσή λύση, αλλά μάλλον δεν πρέπει να περιμένουμε πολλά από αυτούς. Και μάλιστα η υπόθεση του Σακένκ δεν φαίνεται ότι θα προχωρήσει, καθώς η κυβέρνηση δεν επιθυμεί σε καμία περίπτωση να δημιουργήσει το παραμικρό πρόβλημα στην ασφάλεια των ακριτικών νησιών. Η μόνη περίπτωση να προχωρήσει το σχέδιο του Σακένκ είναι να υπάρξει συνεργασία με Έλληνα επιχειρηματία και στο ίδιο project να βρίσκεται και η ταυτόχρονη αξιοποίηση μαρίνων της Τουρκίας.
Πολλά λόγια
Εκεί, όμως, που στην κυριολεξία έχει χαθεί η μπάλα είναι με τον Γιασάρ Ασκίογλου, ο επονομαζόμενος «Ντόναλντ Τραμπ» της Τουρκίας. Ο εν λόγω επιχειρηματίας ενδιαφέρεται για ό,τι κινείται στην Ελλάδα. Ή τουλάχιστον έτσι δηλώνουν ο ίδιος και οι συνεργάτες του. Σύμφωνα με τα όσα αναφέρουν οι τουρκικές εφημερίδες, ο Ασκίογλου θέλει να αγοράσει το χώρο της ΔΕΘ, όπως και το Ελληνικό. Μόνο που έχει ένα κακό. Θέλει να του τα προσφέρουμε όλα στο πιάτο. Γι’ αυτό και για την ΔΕΘ δεν γουστάρει διαγωνισμό, αλλά για το Ελληνικό δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά. Αυτό που δεν γνωρίζουμε είναι εάν μπήκε στον κόπο να καταθέσει πρόταση, όπως έκαναν οι Καταριανοί για να μη γίνουν διεθνώς ρεζίλι μετά το μνημόνιο συνεργασίας που είχαν υπογράψει με τον Παμπούκη παρουσία Παπανδρέου - Αλ Θάνι.
Πάντως ο Τούρκος δεν χάνει την ευκαιρία να βγάζει φωτογραφίες με Έλληνες επίσημους, όπως πρόσφατα με τον Θόδωρο Καράογλου. Η δικαιολογία του Ασκίογλου είναι πως το μόνο που τον προβληματίζει είναι η ελληνική γραφειοκρατία, λες και στην Τουρκία, τη χώρα που έκανε θεσμό το μπαξίσι, τα πράγματα είναι καλύτερα. Πάντως ο Ασκίολγου για τη ΔΕΘ, αλλά και για το Μακεδονία Πάλας τονίζει ότι θέλει να τους τα δώσουν χωρίς διαγωνισμό. Όμως όλοι καταλαβαίνουμε πως ουδείς σώφρων Έλληνας θα βάλει την υπογραφή του σε τέτοια κολοσσιαία ανάθεση.
Ο Ασκίογλου και οι συνεργάτες του στην πρόταση που κατέθεσαν ενδιαφέρονται για την κατασκευή εμπορικού κέντρου στους χώρους της ΔΕΘ. Επίσης, κατατέθηκε ανεπίσημη πρόταση για αξιοποίηση του στρατοπέδου Κόδρα, αλλά και για μεγάλη έκταση του Δημοσίου στην περιοχή της Μίκρας.
Η Δραπετσώνα
Αλλά δεν είναι μόνο ο Ασκίογλου. Υπάρχουν κι άλλοι, οι οποίοι βρήκαν την ευκαιρία να πουλήσουν μούρη. Όπως για παράδειγμα ο πρώην πρόεδρος της Γαλατασαράι, Μουμτάνζ Ταχιντσίογλου, ο οποίος αφού φόρτωσε κι αυτός με χρέη την «Τσιμ Μπομ», όπως κάνει κάθε σοβαρός Τούρκος επιχειρηματίας που σέβεται τον εαυτό του, έχει τρελάνει τον δήμαρχο Δραπετσώνας, Λουκά Τζανή, ο οποίος ονειρεύεται να δει στην πόλη του και στο λιμάνι του Πειραιά να οδηγούν ο Αλόνσο, ο Φέτελ, ο Χάμιλτον και οι λοιποί σούπερ οδηγοί της Formula 1.
Ο Ταχιντσίογλου, ο οποίος έχει υπό την ιδιοκτησία του την ανάλογη πίστα της Κωνσταντινούπολης, αναλαμβάνει να κατασκευάσει ο ίδιος την πίστα στη Δραπετσώνα και φυσικά να τη διαχειρίζεται ο ίδιος, όμως ξέχασε να πει μία μικρή, αλλά σημαντική λεπτομέρεια στους Έλληνες, που υποστηρίζουν το project της Δραπετσώνας. Ότι για να πει το «ναι» ο Μπέρνι Έκλστοουν στο να κατασκευαστεί πίστα και να διεξαχθεί γκραν πρι στον Πειραιά, είναι σαν να δώσει η Μέρκελ στην Ελλάδα όχι διετή παράταση στη δημοσιονομική προσαρμογή, αλλά τουλάχιστον μία δεκαετία και χωρίς διαπραγμάτευση.
Βέβαια ο Ταχιντσίογλου, ο οποίος ξέρει από την περίπτωση της Κωνσταντινούπολης, προφανώς κρατά «ζωντανό» το ενδιαφέρον του δημάρχου Δραπετσώνας, διότι κάτι άλλο έχει βάλει στο μάτι.
Μοναδικό πραγματικό ενδιαφέρον μόνο από τις τράπεζες
Οι Τούρκοι, πάντως, εξακολουθούν να ομιλούν για επενδύσεις στη χώρα. Έτσι κάνουν λόγο για Real Estate, τουρισμό, ενέργεια, τηλεπικοινωνίες, καταστήματα ρούχων και παπουτσιών, μέχρι και ταχυφαγεία με κεμπάπ. Όμως, όπως εκτιμούν οι γνωρίζοντες, ο μόνος κλάδος που αναμένει η Ελλάδα επενδύσεις από την άλλη πλευρά του Αιγαίου είναι ο τραπεζικός, καθώς ήδη έχουν γίνει οι πρώτες κινήσεις με μεγάλη επιτυχία. Ας μην ξεχνάμε την Finansbank, που κράτησε όρθια την Εθνική στη μεγάλη κρίση.
Ήδη η Ziraat Bank, ένας από τους μεγαλύτερους τραπεζικούς κολοσσούς της γειτονικής χώρας, έχει υποκαταστήματα στην Ελλάδα. Ανάλογη κίνηση φαίνεται να επιδιώκει κι άλλη μια τράπεζα, η Isbank.
Και βέβαια σε ό,τι αφορά τους χρηματοπιστωτικούς ομίλους, η σιωπή είναι χρυσός.
Σε όλους τους υπόλοιπους κλάδους οι τουρκικές επενδύσεις δεν ξεπερνούν τα 30 εκατομμύρια ευρώ και στο μόνο που διακρίνονται οι Τούρκοι επιχειρηματίες είναι στις συνεργασίες με Έλληνες ομολόγους τους.
Τώρα η νέα κυβέρνηση ετοιμάζει νομοθετικές παρεμβάσεις με επικεφαλής τον γραμματέα του Υπουργικού Συμβουλίου, Παναγιώτη Μπαλτάκο, ώστε να επιλυθούν χρόνια προβλήματα που καθιστούν τις αποκρατικοποιήσεις… προβληματικές επιχειρήσεις. Κι αυτό διότι ναι μεν το ελληνικό δημόσιο έχει όλη την καλή διάθεση να πουλήσει τα «ασημικά» του, ακόμη και σε χαμηλότερη τιμή από την πραγματική τους αξία –λόγω της βουτιάς στη χρηματιστηριακή τους αξία– όμως δεν μπορεί να βρει αγοραστές.
Οι ιδιώτες επενδυτές δεν έχουν τίποτα με την Ελλάδα. Ίσα-ίσα που αυτή την εποχή η Ελλάδα είναι η ευκαιρία, λόγω των χαμηλών τιμών της δημόσιας περιουσίας. Το ζήτημα είναι ότι πλέον δεν υπάρχει… σάλιο στην διεθνή αγορά και οι επενδυτές πριν προχωρήσουν σε κάποια αγορά το σκέφτονται χιλιάδες φορές μέχρι να καταλήξουν. Εξάλλου το οικονομικό και πολιτικό πεδίο διεθνώς είναι ρευστό.
Αυτά δεν τα λέμε εμείς από το μυαλό μας, αλλά επισημαίνονται από τη μελέτη που εκπόνησαν η εταιρεία συμβούλων KPMG και το ιταλικό ινστιτούτο Fondazione Eni Enrico Mattei (FEEM), στην οποία τονίζεται μεταξύ άλλων ότι το 2011 από πλευράς ιδιωτικοποιήσεων στην Ευρώπη ήταν η χειρότερη χρονιά της τελευταίας 20ετίας. Και εκτιμούν πως και το 2012 θα συνεχίσει στους ίδιους ρυθμούς, ενώ αδυνατούν να είναι αισιόδοξοι για την επόμενη χρονιά. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση το 2011 αντλήθηκαν μόλις 19,5 δισ. ευρώ από ιδιωτικοποιήσεις, ποσό που ήταν το χαμηλότερο από το 1993.
Τα έσοδα των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων από ιδιωτικοποιήσεις το 2011 δεν θυμίζουν σε τίποτα τις εποχές της χρηματιστηριακής ευφορίας. Την περίοδο 1998-2000 είχαν αντληθεί περί τα 211 δισ. ευρώ από πωλήσεις κρατικών περιουσιακών στοιχείων. Τα μεγέθη υποχώρησαν στα επίπεδα των 41-68 δισ. ετησίως την περίοδο 2004-2008, για να βουτήξουν στα 19,5 δισ. ευρώ το 2011.
Ακόμα πιο δυσάρεστο είναι το συμπέρασμα της μελέτης, σύμφωνα με το οποίο οι ιδιωτικοποιήσεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση αντιπροσωπεύουν ολοένα και μικρότερο τμήμα της παγκόσμιας αγοράς. Το 2008, για παράδειγμα, οι πωλήσεις περιουσιακών στοιχείων στην Ε.Ε. είχαν φτάσει να αποτελούν το 68% των εσόδων από ιδιωτικοποιήσεις διεθνώς. Πέρυσι, εξαιτίας της μαζικής φυγής των επενδυτών, οι αποκρατικοποιήσεις στην Ε.Ε. ήταν μόλις το 27,9% της παγκόσμιας αγοράς.
Ναυάγια
Κι εντάξει, εμείς σαν λαός είμαστε χαβαλέδες και ποτέ δεν ακολουθούμε πιστά το πρόγραμμα. Όπως, για παράδειγμα, κάναμε ακόμη και στον τομέα της προετοιμασίας για να ξεκινήσουν οι Διεθνείς Διαγωνισμοί. Όμως και οι δανειστές καλό είναι να μην πιέζουν άλλο, διότι τα στοιχεία αποδεικνύουν ότι εκτός του ελληνικού ναυαγίου στην αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας καταγράφηκαν σε όλη την Ευρώπη πολλές ακυρώσεις σχεδίων πώλησης κρατικών εταιρειών.
Στην Ισπανία, για παράδειγμα, η προηγούμενη κυβέρνηση Θαπατέρο είχε ανακοινώσει την πώληση του 30% της κρατικής λοταρίας (του αντίστοιχου ΟΠΑΠ) Sociedad Estatal de Loterias y Apuestas del Estado, αλλά και την παραχώρηση των αεροδρομίων της Μαδρίτης (Barajas) και της Βαρκελώνης (El Prat). Μέσω των συγκεκριμένων πωλήσεων, σχεδίαζε να αντλήσει περί τα 12 δισ. ευρώ, όμως οι εκλογές και το πολύ αρνητικό κλίμα στις αγορές οδήγησαν στην ακύρωση του σχεδίου. Και μάλιστα ο Ραχόι αδυνατεί να ξεκινήσει τις διαδικασίες.
Αρκετές ακυρώσεις ιδιωτικοποιήσεων υπήρξαν τους τελευταίους μήνες και εκτός Ε.Ε., με κορυφαία την απόφαση της ρωσικής κυβέρνησης, προ εβδομάδων, να μεταθέσει για το 2014 την πώληση ποσοστού του ενεργειακού κολοσσού Rosneft (είναι ένας από τους υποψηφίους για τη ΔΕΠΑ) που είχε προγραμματιστεί για φέτος. Νωρίτερα, η Ρωσία είχε ακυρώσει την πώληση ποσοστού 6,9% της τράπεζας Sberbank, που θα ήταν μία από τις μεγαλύτερες ιδιωτικοποιήσεις στη Ρωσία, γιατί είχε τεθεί ως στόχος η άντληση 4,3 δισ. ευρώ.
Την ίδια τύχη είχε και η προσπάθεια εισαγωγής στο Χρηματιστήριο του Λονδίνου των μετοχών της Russian Helicopters από την κρατική ρωσική εταιρεία συμμετοχών Oboronprom.
Επιτυχίες
Στις επιτυχίες του πρώτου εξαμήνου του 2012 καταγράφεται η πώληση του 40% της πορτογαλικής Redes Energeticas Nationais (REN) στην Κινέζικη State Grid Corporation of China έναντι 592.00.000 ευρώ. Η REN διαχειρίζεται τα δίκτυα μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας και φυσικού αερίου της Πορτογαλίας και είναι η δεύτερη συναλλαγή των Πορτογάλων με Κινέζους. Λίγες εβδομάδες νωρίτερα είχαν πωλήσει ποσοστό της EDP (η αντίστοιχη ΔΕΗ) στη Three Gorges Corporation έναντι 2,7 δισ. ευρώ.
Η μεγαλύτερη ιδιωτικοποίηση του 2012, όμως, πραγματοποιήθηκε στη Λατινική Αμερική. Τον Φεβρουάριο, η κυβέρνηση της Βραζιλίας συμφώνησε να παραχωρήσει για 30 χρόνια την εκμετάλλευση των τριών σημαντικότερων αεροδρομίων της χώρας έναντι 11 δισ. ευρώ.
Οι Βραζιλιάνοι άντλησαν πολύ περισσότερα χρήματα απ’ όσα υπολόγιζαν αρχικά, κυρίως από συμπατριώτες τους... Συνταξιοδοτικά ταμεία και κρατικές επιχειρήσεις πλήρωσαν 6,84 δισ. ευρώ (πέντε φορές περισσότερα από την ελάχιστη προσφορά που απαιτούσε η προκήρυξη!) για το Guaralhas International Airport του Σάο Πάολο.
Στις μεγάλες συμφωνίες του 2012 εντάσσεται και η πώληση του 5% της Oil and Natural Gas Company (ONGC) της Ινδίας.
Υπερπροσφορά
Οι αναλυτές της KPMG επισημαίνουν στη μελέτη πως η κάμψη των αποκρατικοποιήσεων παγκοσμίως και ειδικά στην Ευρώπη ότι είναι λογικό επακόλουθο, καθώς υπάρχει υπερπροσφορά από τα κράτη και μικρό ενδιαφέρον από τους επενδυτές, λόγω της οξύτατης κρίσης στην Γηραιά Ήπειρο.
Σε ό,τι αφορά το ελληνικό πρόγραμμα το χειρότερο είναι πως παράλληλα με το δικό μας τρέχει κι ένα της Ρωσίας με τον Πούτιν να δηλώνει ότι θα εισπράξει 25 δισεκατομμύρια έως το 2016 από την πώληση των ρωσικών κρατικών επιχειρήσεων. Και βέβαια η αγορά της Ρωσίας αποτελεί δέλεαρ για όλους τους επενδυτές. Επίσης αξιόλογα προγράμματα ιδιωτικοποιήσεων έχουν και πολλές ευρωπαϊκές χώρες όπως η Πολωνία, η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Ρουμανία, αλλά και η Ουκρανία.
Από το πετρέλαιο του Κατάρ στα τούρκικα παραμύθια
ΤΑ «ΘΕΛΟΥΝ» ΟΛΑ, ΑΛΛΑ ΤΑ ΘΕΛΟΥΝ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ!
Ρεπορτάζ: Μιχάλης Κωτσάκος
«Έμαθαν πως… συνουσιαζόμαστε και πλάκωσαν και οι γύφτοι». Αυτή η λαϊκή ρήση ταιριάζει γάντι για τους επίδοξους σωτήρες-επενδυτές που συνωστίζονται στις εφημερίδες, αλλά προς το παρόν ακόμη δεν έχουμε δει ούτε ευρώ από αυτούς τους κυρίους. Φυσικά το μυαλό όλων πηγαίνει στους εμίρηδες από το Κατάρ και τις άλλες πετρελαιοπαραγωγούς χώρους της Αραβίας. Ουκ ολίγες φορές έχουμε διαβάσει για το εξαιρετικό ενδιαφέρον του Αλ Θάνι και άλλων πριγκίπων από τις όμορες με το Κατάρ χώρες, αλλά προς το παρόν το μόνο που βλέπουμε είναι όλους αυτούς τους… σωτήρες να πληρώνουν μόνο για τις διακοπές τους στην Ελλάδα.
Δεν μας έφταναν οι Καταριανοί και οι λοιποί… κελεμπίες, τώρα στον χορό προστέθηκαν και οι Τούρκοι, οι οποίοι φέρεται πως βρήκαν πεδίο δόξης λαμπρό για να πουλήσουν μούρη στο κοινό τους για τις δήθεν επενδύσεις στην Ελλάδα. Εάν εξαιρέσουμε κάποιους όπως τον Φερίτ Σακένκ, ο οποίος έχει εκφράσει την επιθυμία να αποκτήσει τέσσερις μαρίνες σε ακριτικά νησιά, οι υπόλοιποι παρουσιάζονται ως η χρυσή λύση, αλλά μάλλον δεν πρέπει να περιμένουμε πολλά από αυτούς. Και μάλιστα η υπόθεση του Σακένκ δεν φαίνεται ότι θα προχωρήσει, καθώς η κυβέρνηση δεν επιθυμεί σε καμία περίπτωση να δημιουργήσει το παραμικρό πρόβλημα στην ασφάλεια των ακριτικών νησιών. Η μόνη περίπτωση να προχωρήσει το σχέδιο του Σακένκ είναι να υπάρξει συνεργασία με Έλληνα επιχειρηματία και στο ίδιο project να βρίσκεται και η ταυτόχρονη αξιοποίηση μαρίνων της Τουρκίας.
Πολλά λόγια
Εκεί, όμως, που στην κυριολεξία έχει χαθεί η μπάλα είναι με τον Γιασάρ Ασκίογλου, ο επονομαζόμενος «Ντόναλντ Τραμπ» της Τουρκίας. Ο εν λόγω επιχειρηματίας ενδιαφέρεται για ό,τι κινείται στην Ελλάδα. Ή τουλάχιστον έτσι δηλώνουν ο ίδιος και οι συνεργάτες του. Σύμφωνα με τα όσα αναφέρουν οι τουρκικές εφημερίδες, ο Ασκίογλου θέλει να αγοράσει το χώρο της ΔΕΘ, όπως και το Ελληνικό. Μόνο που έχει ένα κακό. Θέλει να του τα προσφέρουμε όλα στο πιάτο. Γι’ αυτό και για την ΔΕΘ δεν γουστάρει διαγωνισμό, αλλά για το Ελληνικό δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά. Αυτό που δεν γνωρίζουμε είναι εάν μπήκε στον κόπο να καταθέσει πρόταση, όπως έκαναν οι Καταριανοί για να μη γίνουν διεθνώς ρεζίλι μετά το μνημόνιο συνεργασίας που είχαν υπογράψει με τον Παμπούκη παρουσία Παπανδρέου - Αλ Θάνι.
Πάντως ο Τούρκος δεν χάνει την ευκαιρία να βγάζει φωτογραφίες με Έλληνες επίσημους, όπως πρόσφατα με τον Θόδωρο Καράογλου. Η δικαιολογία του Ασκίογλου είναι πως το μόνο που τον προβληματίζει είναι η ελληνική γραφειοκρατία, λες και στην Τουρκία, τη χώρα που έκανε θεσμό το μπαξίσι, τα πράγματα είναι καλύτερα. Πάντως ο Ασκίολγου για τη ΔΕΘ, αλλά και για το Μακεδονία Πάλας τονίζει ότι θέλει να τους τα δώσουν χωρίς διαγωνισμό. Όμως όλοι καταλαβαίνουμε πως ουδείς σώφρων Έλληνας θα βάλει την υπογραφή του σε τέτοια κολοσσιαία ανάθεση.
Ο Ασκίογλου και οι συνεργάτες του στην πρόταση που κατέθεσαν ενδιαφέρονται για την κατασκευή εμπορικού κέντρου στους χώρους της ΔΕΘ. Επίσης, κατατέθηκε ανεπίσημη πρόταση για αξιοποίηση του στρατοπέδου Κόδρα, αλλά και για μεγάλη έκταση του Δημοσίου στην περιοχή της Μίκρας.
Η Δραπετσώνα
Αλλά δεν είναι μόνο ο Ασκίογλου. Υπάρχουν κι άλλοι, οι οποίοι βρήκαν την ευκαιρία να πουλήσουν μούρη. Όπως για παράδειγμα ο πρώην πρόεδρος της Γαλατασαράι, Μουμτάνζ Ταχιντσίογλου, ο οποίος αφού φόρτωσε κι αυτός με χρέη την «Τσιμ Μπομ», όπως κάνει κάθε σοβαρός Τούρκος επιχειρηματίας που σέβεται τον εαυτό του, έχει τρελάνει τον δήμαρχο Δραπετσώνας, Λουκά Τζανή, ο οποίος ονειρεύεται να δει στην πόλη του και στο λιμάνι του Πειραιά να οδηγούν ο Αλόνσο, ο Φέτελ, ο Χάμιλτον και οι λοιποί σούπερ οδηγοί της Formula 1.
Ο Ταχιντσίογλου, ο οποίος έχει υπό την ιδιοκτησία του την ανάλογη πίστα της Κωνσταντινούπολης, αναλαμβάνει να κατασκευάσει ο ίδιος την πίστα στη Δραπετσώνα και φυσικά να τη διαχειρίζεται ο ίδιος, όμως ξέχασε να πει μία μικρή, αλλά σημαντική λεπτομέρεια στους Έλληνες, που υποστηρίζουν το project της Δραπετσώνας. Ότι για να πει το «ναι» ο Μπέρνι Έκλστοουν στο να κατασκευαστεί πίστα και να διεξαχθεί γκραν πρι στον Πειραιά, είναι σαν να δώσει η Μέρκελ στην Ελλάδα όχι διετή παράταση στη δημοσιονομική προσαρμογή, αλλά τουλάχιστον μία δεκαετία και χωρίς διαπραγμάτευση.
Βέβαια ο Ταχιντσίογλου, ο οποίος ξέρει από την περίπτωση της Κωνσταντινούπολης, προφανώς κρατά «ζωντανό» το ενδιαφέρον του δημάρχου Δραπετσώνας, διότι κάτι άλλο έχει βάλει στο μάτι.
Μοναδικό πραγματικό ενδιαφέρον μόνο από τις τράπεζες
Οι Τούρκοι, πάντως, εξακολουθούν να ομιλούν για επενδύσεις στη χώρα. Έτσι κάνουν λόγο για Real Estate, τουρισμό, ενέργεια, τηλεπικοινωνίες, καταστήματα ρούχων και παπουτσιών, μέχρι και ταχυφαγεία με κεμπάπ. Όμως, όπως εκτιμούν οι γνωρίζοντες, ο μόνος κλάδος που αναμένει η Ελλάδα επενδύσεις από την άλλη πλευρά του Αιγαίου είναι ο τραπεζικός, καθώς ήδη έχουν γίνει οι πρώτες κινήσεις με μεγάλη επιτυχία. Ας μην ξεχνάμε την Finansbank, που κράτησε όρθια την Εθνική στη μεγάλη κρίση.
Ήδη η Ziraat Bank, ένας από τους μεγαλύτερους τραπεζικούς κολοσσούς της γειτονικής χώρας, έχει υποκαταστήματα στην Ελλάδα. Ανάλογη κίνηση φαίνεται να επιδιώκει κι άλλη μια τράπεζα, η Isbank.
Και βέβαια σε ό,τι αφορά τους χρηματοπιστωτικούς ομίλους, η σιωπή είναι χρυσός.
Σε όλους τους υπόλοιπους κλάδους οι τουρκικές επενδύσεις δεν ξεπερνούν τα 30 εκατομμύρια ευρώ και στο μόνο που διακρίνονται οι Τούρκοι επιχειρηματίες είναι στις συνεργασίες με Έλληνες ομολόγους τους.
0 γραψτε το σχολιο σας:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλώ όταν σχολιάζετε ανώνυμα να είστε ευγενείς και να αποφεύγετε τα προκλητικά σχόλια.
Σχόλια τα οποία προέρχονται από χρήστες των οποίων τα στοιχεία δεν είναι ευκρινώς αναγνωρίσιμα και περιέχουν προσβλητικές εκφράσεις ή αφήνουν υπονοούμενα θα διαγράφονται χωρίς άλλη προειδοποίηση.
Η ουσία της παρέμβασης του καθένα πρέπει να αφορά γεγονότα ή καταστάσεις και όχι πρόσωπα.