Κίμων Κλωνάρης:Θέματα που απασχολούν σήμερα τους πράκτορες ΟΠΑΠ

Κίμων Κλωνάρης

Εξουσιοδοτημένος Πράκτορας των Τυχηρών Παιγνίων

και των Υπηρεσιών της ΟΠΑΠ προς το Ελληνικό κοινό.

Μέλος του Σωματείου πρακτόρων ΟΠΑΠ Ν. Καβάλας

Θάσος 7 Δεκέμβρη 2011

Προς: Τους συναδέλφους πράκτορες ΟΠΑΠ και τους αντιπροσώπους στη Γ.Σ.

Θέματα που απασχολούν σήμερα τους πράκτορες ΟΠΑΠ

1.    Εγγύηση μεταβίβασης άδειας: Ενημερωθήκαμε από την ΠΟΕΠΠΠ (το μέλος του ΔΣ Θεολόγο Λεοντίδη) πως η ΟΠΑΠ αποφάσισε και επέβαλε νέο καθεστώς εγγυήσεων κατά τη μεταβίβαση των αδειών είτε σε συγγενείς είτε σε τρίτους είτε σε εταιρία του πράκτορα με φυσικά πρόσωπα. Αναλυτικά:

Α) Αν η ατομική άδεια μετατρέπεται σε εταιρική και ο υφιστάμενος πράκτορας διατηρεί το 51% τότε δεν επιβάλλεται πρόσθετη εγγύηση. Σημειώνω ότι, σε κάθε περίπτωση εταιρίας, ούτως ή άλλως, ο εν ενεργεία πράκτορας είναι συμβατικά υποχρεωμένος να διατηρήσει το 51% (ειδικά στις Α.Ε. το 67%) για μια 10ετία τουλάχιστον. Δικαίωμα δημιουργίας εταιρικού σχήματος έχουν όλοι οι πράκτορες που λειτουργούν το πρακτορείο τους τουλάχιστον τα τελευταία πέντε (5) χρόνια και στην ίδια διεύθυνση για τουλάχιστον δύο (2) χρόνια.

Β) Αν ο πράκτορας μεταβιβάζει το πρακτορείο του σε συγγενή πρώτου βαθμού (τέκνα ή γονείς) τότε το πλαφόν περιορίζεται κατά 50% (15.000 ευρώ ανά λογιστική περίοδο) για ένα χρονικό διάστημα 6 ή 12 μηνών (δεν θυμόταν ακριβώς ο ερωτηθείς Λεοντίδης) και στη συνέχεια, αν ο νέος πράκτορας αποδεικνύει φερεγγυότητα προς την ΟΠΑΠ, τότε το πλαφόν επανέρχεται σταδιακά στα 30.000 ευρώ ανά λογιστική περίοδο.

Γ) Σε κάθε άλλη περίπτωση (μεταβίβαση σε αδέλφια ή γενικά συγγενείς μέχρι Γ΄ Βαθμού ή σε τρίτους) τότε η ΟΠΑΠ επιβάλλει πρόσθετη εγγύηση 15.000 ευρώ, που παρακρατεί από την ΟΠΑΠ μέσω εκκαθαριστικών, 500 ευρώ μηνιαίως, μέχρι την κάλυψη της.

Αυτή είναι η ενημέρωση από την ΠΟΕΠΠΠ. Ως δε αιτιολόγηση αυτής της πολιτικής της ΟΠΑΠ αναφέρθηκε η άγνωστη εικόνα φερεγγυότητας του νέου πράκτορα και η ανάγκη εξασφάλισης της εταιρίας. Ας δούμε όμως τι ισχύει πραγματικά.

Άρθρο 21 Σύμβασης ΟΠΑΠ - Πράκτορα (Παροχή ασφάλειας / Εγγύηση) - Παρ. 1: «Για την εξασφάλιση της ΟΠΑΠ από την προσήκουσα εκπλήρωση των υποχρεώσεων του Πράκτορα από την παρούσα σύμβαση (άρα και την απόδοση των εισπράξεων), ο Πράκτορας καταβάλλει στην ΟΠΑΠ ως εγγύηση χρηματικό ποσό ανερχόμενο σε € 600». Και στην παρ. 2: «Η ως άνω εγγύηση δύναται να αναπροσαρμοσθεί μόνο με τη σύμφωνη γνώμη της Π.Ο.Ε.Π.Π.Π. και για το σύνολο των πρακτόρων».

Δηλαδή είναι αντισυμβατική η απαίτηση οποιασδήποτε αύξησης της εγγύησης των 600 ευρώ. Πολλές φορές αναγκάστηκα να ζητήσω πιεστικά από το Δ.Σ. της Ομοσπονδίας να υπερασπιστεί τα συμβατικά μας δικαιώματα. Η απάντηση της ΟΠΑΠ ήταν πως το καινούργιο πρόσωπο είναι άγνωστο για την εταιρία κι αυτή έχει δικαίωμα πρόσθετης εξασφάλισης. Λάθος. Εξακολουθεί να δρα αντισυμβατικά. Διότι η σύμβαση μας καλύπτει τόσο τους εν ενεργεία πράκτορες όσο και «κάθε άλλο φυσικό ή νομικό πρόσωπο το οποίο επιθυμεί να δημιουργήσει την υποδομή, η οποία επιβάλλεται από το κανονιστικό πλαίσιο και αντικειμενικά θεωρείται αναγκαία για να ενσωματωθεί στο δίκτυο πρακτόρων της ΟΠΑΠ» (Προοίμιο της σύμβασης, παρ. 3).

Μόνο «αν η ΟΠΑΠ έχει απαίτηση σε βάρος του Πράκτορα, ανεξάρτητα από το αν ο τελευταίος είναι υπερήμερος ως προς την εξόφλησή της, η ΟΠΑΠ δικαιούται να ζητήσει από τον Πράκτορα να της προσκομίσει ασφάλεια των απαιτήσεών της».

Παρόλα αυτά, εξηγεί η ΠΟΕΠΠΠ, η ΟΠΑΠ επιμένει στο δικαίωμα της να ζητά πρόσθετες εξασφαλίσεις κατά περίπτωση. Λάθος κι αυτό. Άρθρο 19 (Υποχρεώσεις ΟΠΑΠ – Δικαιώματα Πράκτορα) παρ. 3: «Η ΟΠΑΠ υποχρεούται να αντιμετωπίζει ισότιμα τους πράκτορες, σύμφωνα με την εκάστοτε πολιτική δικτύου». Επομένως: Ακόμη μια υποχρέωση των αντιπροσώπων των Σωματείων στη Γ.Σ.. Να δοθεί σαφής εντολή απ’ ευθείς στη Νομική Υπηρεσία της Ομοσπονδίας (και όχι μέσω του Δ.Σ.) να προσφύγει εκουσίως στο δικαστήριο, για να διευκρινιστεί το συμβατικό μας αυτό δικαίωμα. Στην περίπτωση αυτή έχει δικαίωμα προσφυγής ή ίδια η ΠΟΕΠΠΠ και δεν χρειάζεται να ζητά από κάποιους πράκτορες να βγουν μπροστά, ενάντια στην ΟΠΑΠ, και μετά η Ομοσπονδία να τους συνδράμει απλώς με την παρέμβαση της. Αυτή η εντολή πρέπει να δοθεί από την Γ.Σ.. Με σαφήνεια και αυστηρό χρονοδιάγραμμα ενός μηνός για την κατάθεση της. Αλλιώς η ΟΠΑΠ ξηλώνει τη σύμβαση άρθρο – άρθρο και μεις καθόμαστε άπρακτοι να παρακολουθούμε.

2.    Έχει η ΟΠΑΠ δικαίωμα επέκτασης του ωραρίου λειτουργίας των παιχνιδιών της; Το ωράριο λειτουργίας των παιχνιδιών της ΟΠΑΠ ρυθμίζεται με κανονιστική υπουργική απόφαση ή με εξουσιοδότηση στο Δ.Σ. της ΟΠΑΠ να το ρυθμίζει με απλή απόφαση. Σήμερα το ωράριο είναι από 8:00΄ ως και 24:00΄. Η σύμβαση μας όμως (Άρθρο 5 – Βασικοί Κανόνες Λειτουργίας Καταστήματος – Παρ. 3.α) δεν επιτρέπει στην εταιρία να επιβάλλει στον πράκτορα να λειτουργεί το πρακτορείο του καθ’ όλη τη διάρκεια διεξαγωγής των παιχνιδιών της, παρά μόνο «κατά τις ώρες νόμιμης λειτουργίας των εμπορικών καταστημάτων» της κάθε περιοχής.

Εδώ υπήρξε έντονη συνδικαλιστική κριτική, γιατί η σύμβαση δεν προέβλεψε την απαγόρευση στην εταιρία να επεκτείνει το ωράριο διεξαγωγής των κληρώσεων του ΚΙΝΟ. Η απάντηση βέβαια είναι εύκολη. Από τη μια πως τέτοιου είδους θέματα διευθετούνται μόνο με συνδικαλιστική πρακτική (πίεση της ΠΟΕΠΠΠ προς την ΟΠΑΠ να ρυθμίζονται από κοινού οι αλλαγές) και από την άλλη, οι ατομικές συμβάσεις δεν μπορούν σε καμιά περίπτωση να ρυθμίζουν τις συνθήκες συνεργασίας ανά προϊόν και υπηρεσία της παρόχου εταιρίας. Είναι από τη φύση τους γενικές ρυθμίσεις. Αν το ωράριο έκλεινε συμβατικά στις 21:00 τότε αυτό θα αφορούσε ΟΛΑ τα παιχνίδια (θέλαμε να κλείνει σήμερα το Τσάμπιονς Λιγκ στις 9 το βράδυ;) αλλά και σωρεία μελλοντικών παιγνίων θα αποκλείονταν (π.χ. in live betting). Άλλο λειτουργία του πρακτορείου και άλλο ωράριο διεξαγωγής των παιχνιδιών. Σήμερα έχουμε κατοχυρώσει 8 αργίες και οι κληρώσεις συνεχίζονταν κανονικά και κατά τη διάρκεια των αργιών. Πάντως η σύμβαση προβλέπει επίσης στο ίδιο άρθρο (παρ. 4) πως: «Σε κάθε περίπτωση, η ΟΠΑΠ έχει δικαίωμα να μεταβάλλει τις κατευθυντήριες γραμμές και τους βασικούς κανόνες, προκειμένου να προσαρμοσθεί στις υπάρχουσες ανάγκες. Ειδικότερα, από καιρό σε καιρό, η ΟΠΑΠ δύναται να υποδεικνύει αλλαγές στον τρόπο οργάνωσης και λειτουργίας του καταστήματος του Πράκτορα προς όφελος των εργασιών και για την καλύτερη εξυπηρέτηση των πελατών. Η ΟΠΑΠ κατά τη διαμόρφωση των αλλαγών αυτών θα λαμβάνει υπόψη της και τις έγγραφες προτάσεις της Π.Ο.Ε.Π.Π.Π.». Από ότι ξέρω η διαδικασία αυτή, (της ανταλλαγής έγγραφων προτάσεων) δεν τηρήθηκε και η ΠΟΕΠΠΠ έχει βήμα να πατήσει. Επιμένω όμως πως το όλο ζήτημα είναι θέμα συνδικαλιστικής πίεσης, που δεν ασκήθηκε.

3.    Μεταφορές πρακτορείων:

Α) «Η μεταφορά σε άλλο κατάστημα επιτρέπεται μετά από αίτηση του Πράκτορα και έγκριση της ΟΠΑΠ, με αιτιολογημένη απόφαση του Δ.Σ.». Άκρως σημαίνουσα επισήμανση: ΠΟΤΕ και ΚΑΜΙΑ έγκριση μεταφοράς δεν έχει συνοδευτεί από αιτιολογημένη απόφαση του Δ.Σ. της ΟΠΑΠ. Όλες εγκρίνονται με αιτιολογημένη εισήγηση της Επιτροπής Πρακτορείων Γενικών και Ειδικών Θεμάτων και απόφαση του Δ.Σ. της ΟΠΑΠ. Άρα ΟΛΕΣ μα ΟΛΕΣ οι μετά τη σύμβαση μεταφορές (ακόμη και οι πιο τυπικές) είναι ακυρώσιμες στα δικαστήρια με συνοπτικές διαδικασίες, αρκεί να προσβληθούν από θιγόμενο πράκτορα. Ποιος πράκτορας έχει τέτοιο έννομο συμφέρον;

      i. όποιος απέχει λιγότερο από 200 μέτρα από το μεταφερόμενο πρακτορείο, της απόστασης αυτής υπολογιζόμενης επί της συντομότερης συνήθους πορείας πεζού. Το δικαίωμα ένστασης για την απόσταση των 200 μέτρων δεν έχει ο πράκτορας που κατά την 31 Δεκέμβρη 2008 λειτουργούσε πρακτορείο σε απόσταση μικρότερη των 200 μέτρων από άλλο πρακτορείο. Η τότε μεταξύ τους απόσταση ορίζει την ελάχιστη απαιτούμενη απόσταση του μεταφερόμενου πρακτορείου από το δικό του. Προσοχή! Αν σε μια περιοχή λειτουργούν 3 πρακτορεία (Α – Β – Γ) και το Α απέχει από το Β 160 μέτρα, το Α από το Γ 220 μέτρα και το Β από το Γ 200 μέτρα, τότε οι Α και Β έχουν δικαίωμα ένστασης μόνο αν μεταφερθεί πρακτορείο σε απόσταση μικρότερη των 160 μέτρων αλλά ο Γ έχει κανονικά κατοχυρωμένο δικαίωμα τα 200 μέτρα. Φυσικά η απλή τήρηση των αποστάσεων δεν αρκεί και δεν δίνει δικαίωμα μεταφοράς άλλου πρακτορείου, αν επιπλέον

     ii. στη συγκεκριμένη περιοχή καλύπτεται η σχέση ένα πρακτορείο ανά 3.500 κατοίκους, όπως αυτό αποδεικνύεται από την τελευταία διενεργηθείσα απογραφή (τώρα ισχύει αυτή του 2011).

Οι πράκτορες των δύο ανωτέρω περιπτώσεων έχουν έννομο συμφέρον να ελέγξουν δικαστικά το δίκαιο της μεταφοράς. Επίσης, εφόσον έχουν έννομο δικαίωμα, ελέγχουν τις μεταφορές και για τα ακόλουθα:

Β) Κανένα πρακτορείο δεν μπορεί να μεταφερθεί εφ’ όσον δεν έχει παρέλθει χρονικό διάστημα πέντε (5) ετών λειτουργίας του πρακτορείου στο κατάστημα, για το οποίο χορηγήθηκε η άδεια ή εγκρίθηκε η τελευταία του μεταφορά (άρθ. 4, παρ. 6). Αυτό σημαίνει πως αν υπάρξει οποιαδήποτε αλλαγή στην άδεια, (π.χ. εταιρία πατέρα και γιού) τότε η πενταετία μετρά από την αρχή.

Γ) Το κατάστημα που θα υποδεχτεί τη μεταφερόμενη άδεια πρέπει να πληροί τις προϋποθέσεις του παραρτήματος 3 της Σύμβασης (τετραγωνικά, πρόσοψη, πολεοδομική άδεια κλπ)

Δ) Μεταφορά σε άλλο κατάστημα επιτρέπεται μόνο εντός της ίδιας περιοχής, στην οποία εκδόθηκε η άδεια. Ως περιοχή ορίζεται ο οικισμός, το χωρίον και η πόλη. «Οικισμός» σημαίνει πως αν π.χ. δημιουργηθεί ένας νέος συγκοινωνιακός σταθμός και γύρω του σιγά – σιγά κτιστεί ικανός αριθμός κατοικιών (οικισμός) που ο πληθυσμός τους δικαιολογεί νέα άδεια, όποιος πάρει άδεια στον οικισμό (λ.χ. το «Νέο Λιμάνι»), αυτός δεν μπορεί να μεταφερθεί ούτε στην πόλη που ανήκει ο οικισμός. Χωρίον είναι το σύνολο μικρού αριθμού κατοικιών που οριοθετούνται από την οδική σήμανση με «αρχή» και «τέλος». Δηλαδή, εν προκειμένω, η συμβατική έννοια «χωρίον» ουδεμία σχέση έχει με διοικητικές υποδιαιρέσεις της τοπικής αυτοδιοίκησης (κοινοτικό διαμέρισμα, δημοτικό διαμέρισμα κλπ). Μετά το τέλος της τελευταίας κατοικίας του χωριού στο οποίο ιδρύθηκε το πρακτορείο, δεν επιτρέπεται σε καμιά περίπτωση μεταφορά της άδειας. Αυτό είναι σαφέστατο.

Στις πόλεις οι μεταφορές είναι επιτρεπτές από την μια άκρη στην άλλη και ελέγχονται μόνο από την εμπορικότητα της περιοχής στην οποία επιθυμεί να μεταφερθεί το πρακτορείο, τη βιωσιμότητα των ήδη λειτουργούντων πρακτορείων εκεί και φυσικά την απόσταση του νέου καταστήματος από το πλησιέστερο του, εν λειτουργία, πρακτορείο.

Αυτά για τα αστικά κέντρα, γενικά. Ειδικά όμως για την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, που υποδιαιρούνται σε περισσότερους από έναν Δήμους, τότε ισχύει ο επιπλέον περιορισμός πως δεν είναι δυνατή η μεταφορά εκτός των ορίων του Δήμου, παρά μόνο στην περίπτωση που το νέο κατάστημα από το παλαιό απέχουν κατά μέγιστη απόσταση 500 μέτρα. Σε καμιά άλλη περίπτωση δεν επιτρέπεται μεταφορά από Δήμο σε Δήμο (με την επίκληση δήθεν των ανακατανομών των Καποδίστρια και Καλλικράτη), πόσο μάλλον από το χωρίον Κοιλάδα Λαρίσης (όπου χορηγήθηκε αρχικά η άδεια για την εξυπηρέτηση των κατοίκων) στην πόλη της Λάρισας.

Αναφέρομαι στην εξωφρενική μεταφορά του πρακτορείου του μέλους του Δ.Σ. της ΠΟΕΠΠΠ Θ. Εμμανουήλ από το χωριό στην πόλη της Λάρισας. Η μεταφορά αυτή προκαλεί σωρεία συμβατικών παραβιάσεων και από μόνη της στηρίζει πρόταση μομφής της Γ.Σ. κατά του μέλους του Δ.Σ. που με ενέργειες του θέτει σε κίνδυνο κατοχυρωμένα δικαιώματα του κλάδου. Διότι είναι επόμενο πως μετά την έγκριση της μεταφοράς αυτής -και μόνο με την επίκληση της- σωρεία αντισυμβατικών μεταφορών θα δρομολογηθούν. Η μεταφορά αυτή πρέπει να ακυρωθεί με ενέργειες της Γ.Σ. διότι:

i.    Η μοναδική άδεια στο χωρίον Κοιλάδα Λαρίσης χορηγήθηκε πριν λίγα χρόνια με αιτιολογικό την εξυπηρέτηση των κατοίκων του, που τώρα μένουν πάλι χωρίς πρακτορείο. Αν επιτραπεί αυτή η μεταφορά, τότε πολλοί θα ενθαρρυνθούν να αιτηθούν νέες άδειες σε περιοχές που δεν λειτουργεί πρακτορείο και τάχιστα θα επιδιώξουν τη μεταφορά της άδειας στην περιοχή που αρχικά σκοπούσαν (απαγορεύεται από την Σύμβαση Άρθρο 4, παρ. 5, περίπτωση 6).

         ii.     Η εν λόγω άδεια έχει προσφάτως μετατραπεί σε εταιρία (της συζύγου που είχε χορηγηθεί το 2002 και πριν λίγους μήνες έγινε Ο.Ε. με τον σύζυγο της, όψιμο πράκτορα και ευθύς …μέλος του Δ.Σ. της ΠΟΕΠΠΠ!). Άρα δεν καλύπτεται και η προϋπόθεση της πενταετίας (Άρθρο 4.6)

        iii.     Διότι ρητά δεν επιτρέπεται η μεταφορά «εκτός περιοχής του χωρίου» (Άρθρο 4 παρ. 5).

Για όλους τους προαναφερθέντες λόγους σωρευτικά, η Γ.Σ. πρέπει να επιληφθεί του σκανδαλώδους αυτού ζητήματος.

4.    Ταυτόχρονη πώληση και Μεταφορά πρακτορείου:

Οι διοικητικές άδειες (όπως η άδεια πρακτορείου ΟΠΑΠ) δεν πωλούνται ούτε κληρονομούνται, διότι αυτό θα αποτελούσε ένδειξη «κλειστού επαγγέλματος». Όμως στο Άρθρο  20 (Μεταβίβαση ή μετατροπή επιχείρησης Πράκτορα) στην παρ. 2 προβλέπεται, υπό προϋποθέσεις, η μεταβίβαση της επιχείρησής του Πράκτορα εάν λειτουργεί την επιχείρησή του συνεχώς πλέον των δεκαπέντε (15) ετών (Σημείωση Κ.Κ.: Αυτό ρητά σημαίνει πως τα κλειστά πρακτορεία δεν μπορούν να πωληθούν) και λειτουργεί το πρακτορείο στην ίδια διεύθυνση για τουλάχιστον δύο (2) χρόνια. Ειδικότερα, ο πράκτορας αυτής της κατηγορίας δικαιούται να μεταβιβάζει την επιχείρησή του σε πρόσωπο που πληροί τους όρους και τις προϋποθέσεις του άρθρου 3, εφόσον η ΟΠΑΠ εγκρίνει το πρόσωπο αυτό. Στην περίπτωση αυτή, η ΟΠΑΠ χορηγεί νέα άδεια στο πρόσωπο που έχει εγκρίνει κατά τα ανωτέρω.

Αυτό είναι το μυστικό. Οι άδειες μεταφέρονται. Αλλά εμείς δεν πωλούμε την άδεια. Πωλούμε την επιχείρηση. Και ως «επιχείρηση» περιγράφεται μια οικονομική οντότητα με συγκεκριμένη έδρα, πάγιες κατασκευές, φήμη και πελατολόγιο. Η απομάκρυνση του Πράκτορα (φήμη), η απαρχής κατασκευή των παγίων και προπαντός η αλλαγή διεύθυνσης (έδρα, εξυπηρετούμενο πελατολόγιο) αλλοιώνουν σαφέστατα την έννοια της πώλησης της «επιχείρησης» και περιγράφουν, χωρίς αμφισβήτηση, πώληση της «άδειας». Αλλά πώληση «άδειας» δεν επιτρέπεται. Μόνο πώληση της επιχείρησης, που ο νέος ιδιοκτήτης υποχρεούται να διατηρήσει στην παλιά διεύθυνση για μια πενταετία τουλάχιστον. Ούτε όμως και ο παλιός πράκτορας έχει δικαίωμα να αιτηθεί έγκριση πώλησης της επιχείρησης του, με ταυτόχρονη υπόδειξη μεταφοράς. Γιατί ρητά η πώληση πρέπει να γίνει στο κατάστημα που διατηρούσε τουλάχιστον τα τελευταία 2 χρόνια.

Όσοι λοιπόν θίγονται από πώληση και ταυτόχρονη μεταφορά πρακτορείου, πρέπει να προσφύγουν στα δικαστήρια εναντίον της ΟΠΑΠ (και όχι του πράκτορα) και να ζητήσουν, ως αποζημίωση, για όλα τα επόμενα χρόνια και εν πάσει περιπτώσει για όλο το χρονικό διάστημα που θα συνεχίσει να λειτουργεί η αντισυμβατική μεταφορά δίπλα τους, να τους πληρώνει η ΟΠΑΠ το σύνολο των κερδών του νέου πρακτορείου, αφού εύκολα αποδεικνύεται πως η πίτα των τυχερών παιχνιδιών είναι περιορισμένη και άρα τα έσοδα του νέου πρακτορείου δημιουργούνται από υφαρπαγή των εσόδων που πραγματοποιούσε το πρακτορείο που ήδη εξυπηρετούσε τη συγκεκριμένη περιοχή. Η τύχη μιας τέτοιας αγωγής είναι 100% εξασφαλισμένη. Και υπάρχει και δεδικασμένο στο Φάληρο.

5.    Συμβατικές υποχρεώσεις τιμηθέντων Αθλητών: Οι Ολυμπιονίκες, παραολυμπιονίκες και οι αθλητές των Εθνικών ομάδων που διακρίθηκαν στα διεθνή πρωταθλήματα είχαν το δικαίωμα ως τις 6/10/2010 (που απαλλάχτηκε η ΟΠΑΠ από την υποχρέωση) να αιτούνται και να τους χορηγείται άδεια πρακτορείου ΟΠΑΠ, κατ’ εξαίρεση των προϋποθέσεων του τότε ισχύοντος Κανονισμού λειτουργίας πρακτορείων. Σήμερα όμως ο Κανονισμός αντικαταστάθηκε με τη Σύμβαση και όλοι οι πράκτορες οφείλουν, εφ’ όσον πρόκειται για φυσικά πρόσωπα, ότι ούτε οι ίδιοι, ούτε οι σύζυγοι τους, ούτε συγγενείς τους έως και δευτέρου βαθμού εξ αίματος ή εξ αγχιστείας δεν έχουν και ότι θα εξακολουθήσουν να μην έχουν κατά τη διάρκεια ισχύος της σύμβασης την ιδιότητα του εν ενεργεία αθλητή, προπονητή και διαιτητή των αθλημάτων που έχουν σχέση με τα παίγνια, τα οποία οργανώνει και διεξάγει η ΟΠΑΠ. Εφ’ όσον πρόκειται για νομικά πρόσωπα, η ως άνω δήλωση αφορά τα μέλη των διοικήσεων τους και τους εταίρους ή μετόχους τους (Άρθρο 3 - παρ. 2).

Στην προτελευταία κλήρωση του Τζόκερ διαβάζω πως η μία από τις δύο επιτυχίες κατατέθηκαν στο πρακτορείο του Βασίλη Διαμαντίδη στην πόλη της Καστοριάς. Ο Βασίλης Διαμαντίδης είναι αδελφός του Δημήτρη Διαμαντίδη, μέλους της ομάδας καλαθοσφαίρισης της Κ.Α.Ε. ΠΑΟ που συμμετέχει κανονικά στο Πάμε Στοίχημα. Άρα υπάρχει ασυμβίβαστο και η άδεια πρέπει να αδρανοποιηθεί έως ότου παύσει το ασυμβίβαστο. Η ΟΠΑΠ απαντά πως (με την ανοχή της) οι αθλητές δεν έχουν υπογράψει, στη σύμβαση, την περίπτωση του ασυμβίβαστου (επιφυλάχτηκαν). Και λοιπόν; Αυτό αφορά τις σχέσεις των συγκεκριμένων πρακτόρων με την εταιρία. Οι θιγόμενοι πράκτορες μπορούν να προσφύγουν στα δικαστήρια (και θα δικαιωθούν με συνοπτικές διαδικασίες) ζητώντας προστασία με βάση τη δική τους σύμβαση. Που τους εξασφαλίζει πως κανείς αθλητής δεν μπορεί να λειτουργήσει δίπλα τους. Γιατί, φυσικά, οι εν ενεργεία αθλητές αθλημάτων που συμμετέχουν στα παιχνίδια που διεξάγει η ΟΠΑΠ δημιουργούν σαφέστατο αθέμιτο ανταγωνισμό. Και πρέπει να κλείσουν ΟΛΟΙ. Είναι εκατοντάδες αυτές οι άδειες (και οι περισσότερες έχουν πωληθεί κάτω από το τραπέζι). Τον Φεβρουάριο οδηγούμαι πάλι στα ποινικά δικαστήρια, για άλλη μια φορά, από Ολυμπιονίκη! Δηλαδή από κει που μας χρωστούσαν…

6.    Εφάπαξ: Μόνο μια επιπλέον κατάθεση, γιατί για το πρόγραμμα πρόνοιας οικονομικής ενίσχυσης των πρακτόρων κατά την έξοδο τους από το επάγγελμα (εφάπαξ) έχω ήδη μιλήσει αναλυτικά. Το πρόγραμμα αυτό δεν είναι και δεν υπήρξε ποτέ «ασφαλιστικό» πρόγραμμα. Κι αυτό είναι σαφές αφού κανείς «τρίτος» δεν μας εξασφάλιζε τα δικαιώματα. Μόνοι μας οι πράκτορες αποφασίζαμε (διαχειρίστρια η ΠΟΕΠΠΠ) το ύψος των δικαιωμάτων και των εισφορών, αντίστοιχα, αλλά και τους όρους και τις προϋποθέσεις. Η Αγροτική Ασφαλιστική (που αναφέρει η ΠΟΕΠΠΠ τώρα) απλώς μας παρείχε τον λογιστικό μηχανισμό υπολογισμού των δικαιωμάτων του κάθε πράκτορα που αποχωρούσε, πάντα όμως σύμφωνα με τους όρους που αποφάσιζε η Γ.Σ. της ΠΟΕΠΠΠ και ΠΟΤΕ η Αγροτική Ασφαλιστική. Σήμερα τον λογιστικό υπολογισμό μας τον παρέχει η μητρική της Αγροτικής Ασφαλιστικής, η ίδια η Αγροτική Τράπεζα. Το πρόγραμμα του εφάπαξ δεν κατάπεσε ποτέ και απλά αδρανοποιήθηκε το 2005, εξαιτίας λαθών της τότε διοίκησης Κολοκυθά. Από το 2006 επαναλειτουργεί κανονικά και μάλιστα με τους όρους αναπροσαρμογής, του συμβολαίου, του 2001 (πάλι διοίκηση Κολοκυθά). Σήμερα η ΠΟΕΠΠΠ καλείται να προσαρμόσει απ’ αρχής το πρόγραμμα στις νέες οικονομικές συνθήκες, που τώρα ισχύουν, ή να το σταματήσει με απόφαση της Γ.Σ.. Αλλά αν, παρ’ όλα αυτά, αποφασίσει δημιουργία «ασφαλιστικού» προγράμματος, τότε αυτό θα αφορά ΜΟΝΟ τα μέλη των Σωματείων που είναι μέλη της ΠΟΕΠΠΠ και ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ δεν έχει κανένα δικαίωμα να μεταφέρει τα κεφάλαια του «εφάπαξ» σε νέο «ασφαλιστικό» πρόγραμμα. Γιατί τα κεφάλαια του εφάπαξ δημιουργήθηκαν από όλους τους πράκτορες και το ασφαλιστικό πρόγραμμα θα αφορά μόνο τα μέλη της ΠΟΕΠΠΠ.

Εν πάσει περιπτώσει και για την καλύτερη δυνατή εξαγωγή συμπερασμάτων η ΠΟΕΠΠΠ οφείλει, κι αυτό αυτοδεσμεύτηκε πως θα πράξει, να παραδώσει στα μέλη της ΓΣ την περίφημη απαιτούμενη αναλογιστική μελέτη (που τόσο πολεμήθηκε στο πρόσφατο παρελθόν, αλλά τώρα επιτέλους εκτιμάται η αναγκαιότητα της). Επ’ αυτού έχω να επισημάνω μόνο ότι η ΠΟΕΠΠΠ έχει συμβατικό δικαίωμα από την Αγροτική Τράπεζα για ετήσια αναλογιστική μελέτη με καταβολή μόνο 1.000 ευρώ. Αν η ΠΟΕΠΠΠ δεν έκανε χρήση αυτού του δικαιώματος και χρησιμοποίησε άλλη εταιρία (πάντως απόφαση του Δ.Σ. για την επιλογή συγκεκριμένης άλλης ιδιωτικής εταιρίας δεν είδα πουθενά) και σε αυτή την άλλη εταιρία πληρώθηκε έστω ένα ευρώ επιπλέον από τα 1.000 που εξασφαλίσαμε από την Αγροτική, τότε υπάρχει μέγα θέμα διαχείρισης. Και αλήθεια, ποιο όργανο θα μπορούσε να πάρει την ευθύνη επιλογής άλλης εταιρίας, εκτός του Δ.Σ.; Αλλά το Δ.Σ. δεν πήρε ποτέ απόφαση. Υπήρξαν πρόσωπα που ανέλαβαν, ατομικά, την ευθύνη της άλλης επιλογής;

Επιμύθιο:. Αγιάζει ο σκοπός τα μέσα; Σε καμιά περίπτωση κατά τη διάρκεια εύρυθμης λειτουργίας της κοινωνίας ή, πιο περιοριστικά, της κοινωνικής ομάδας. Ποτέ κατά τη διάρκεια «δημοκρατικής» λειτουργίας. Γιατί έτσι οι ισχυροί γίνονται ισχυρότεροι σε βάρος των αδυνάμων. Αγιάζει ο σκοπός τα μέσα σε καιρό πολέμου; Ναι, σε κάθε περίπτωση. Γιατί ούτως ή άλλως ο πόλεμος είναι η πιο «αντιδημοκρατική» δράση κι εκεί το ζητούμενο είναι ακριβώς η ισχυροποίηση της δικής σου πλευράς, σε βάρος της συγκυριακά αντιπάλου.

Πολύς λόγος γίνεται τελευταία για τη «συνδικαλιστική ενότητα». Και βεβαίως την εννοούν ως μέσον «επίτευξης του σκοπού». Αλλά ποιος είναι άραγε ο συνδικαλιστικός «σκοπός» μας σήμερα; Λυπάμαι που το λέω, όμως μόνο μια γενικευμένη αδράνεια συνειδητοποιώ.

Και, σε περίοδο στρουθοκαμηλισμού, αποτελεί φτηνή δικαιολογία των κλειδοκρατόρων να απαιτούν την «χωρίς όρους ενότητα» ως απαράβατη προϋπόθεση «για το καλό του αγώνα». Αυτό που τεχνηέντως ζητούν είναι να χειραγωγήσουν, έστω πρόσκαιρα, τη διαφορετική γνώμη με την ελπίδα, μέχρι τέλους, να την αποδυναμώσουν ή, ακόμη καλύτερα, να την αλλοτριώσουν.

«Για το καλό του αγώνα». Μα αυτό ακριβώς. Και μόνο υποψία αγώνα να φανεί στο βάθος του τούνελ, εγώ θα ΣΙΩΠΗΣΩ. Γιατί αργούν;

Τα VLT’s, τα Gaming Halls της ΟΠΑΠ αλλά και των υποπαρόχων, το ίντερνετ και η άρση της Αποκλειστικής ανάθεσης στην ΟΠΑΠ όλων των στοιχημάτων, οι κάρτες (η αρχή του τέλους της αποκλειστικότητας των πρακτορείων μας), η κλιμακωτή μείωση της προμήθειας μας, η συνεχής και συστηματική παραβίαση των συμβατικώς κατοχυρωμένων δικαιωμάτων μας και η πώληση της ΟΠΑΠ στους ιδιώτες κατά 100%, συντάσσονται επιθετικά απέναντι μας.

Ούτε τώρα θα πολεμήσουμε;

Κίμων Κλωνάρης

Καλή αντάμωση την άλλη εβδομάδα στη Γ.Σ.  

Posted in: κιμων κλωναρης