Σε προσπάθεια επικοινωνίας με διευθυντικά στελέχη του ΟΠΑΠ, την περασμένη Πέμπτη, η απάντηση από το τηλεφωνικό κέντρο ήταν σαφής: «Σήμερα απεργούν, πάρτε αύριο»!
Άλλοι, υψηλά ιστάμενοι, είναι απλώς… «άφαντοι» αυτές τις μέρες.
Δεν ξέρουμε τι άποψη έχει επ αυτού ο σημερινός ισχυρός ανήρ του Οργανισμού κ. Γιάννης Σπανουδάκης- και η αλήθεια είναι ότι δεν τον αναζητήσαμε να δούμε μήπως… «απεργούσε» και ο ίδιος.
Ωστόσο, εκτιμούμε πως η αντίληψη ότι ο ΟΠΑΠ είναι «κρατικός» και άρα τα στελέχη του «δικαιούνται δια να απεργούν», παρέα με τους υπαλλήλους των… δημοσίων υπηρεσιών, κυριαρχεί απολύτως μέσα στον Οργανισμό.
Έτσι το έμαθαν τόσα χρόνια οι άνθρωποι, κι έτσι είναι.
Ο «φερετζές» του ιδιωτικού, τάχα, ΟΠΑΠ που ελέγχεται δήθεν από την συνέλευση – και όχι από την κυβέρνηση- χρησιμοποιείται από τη διοίκηση μόνο για να αποφεύγουν τον έλεγχο της Βουλής, αλλά και να κρατούν «απόρρητες» τις δαιδαλώδεις συμβάσεις που επί χρόνια – ακόμη και σήμερα- υπογράφουν με την Intralot.
Τότε, και μόνον τότε, η γραμμή ΟΛΩΝ μέσα στον Οργανισμό, είναι ότι ο ΟΠΑΠ είναι απλώς μια ιδιωτική εταιρεία, όπου την μειοψηφία την έχει το Δημόσιο!
Κι έτσι «δικαιούται» να μην δίδει στη δημοσιότητα τις συμβάσεις, επειδή, λέει, έχει υπογράψει «ρήτρες εμπιστευτικότητας» με τον παραδοσιακό προμηθευτή.
Τέτοιου είδους «παράτες» βέβαια μας έφεραν ως εδώ, γενικώς τη χώρα ολόκληρη. Αυτές οι «εικονικές πραγματικότητες» που όλοι λίγο πολύ αποδέχτηκαν, παραγνωρίζοντας την… κοροϊδία.
Εν τούτοις, στις αρχές Νοεμβρίου, θα γίνει η κρίσιμη συνέλευση, που θα κληθεί να εγκρίνει τις ενέργειες της διοίκησης σε ότι αφορά την παράταση του μονοπωλίου και τις άδειες VLT,φαντάζομαι και τη συμμετοχή του ΟΠΑΠ στον επικείμενο πλέον διαγωνισμό για το ΞΥΣΤΟ.
Και πάλι, το 34% του Δημοσίου είναι πανίσχυρο όπλο για την έγκριση. Άλλωστε, παραδοσιακά, οι ξένοι θεσμικοί αποφεύγουν να εμπλακούν στη λειτουργία των… ημικρατικών (sic) εταιρειών.
Μόνο που όπως αλλάζουν οι καταστάσεις, έτσι αλλάζουν και οι συμπεριφορές. Οπότε, με δεδομένο ότι υπάρχει δεύτερος ισχυρός μέτοχος (η Capital με ποσοστό της τάξεως του 15%) κανείς στη διοίκηση δεν θέλει να ρισκάρει το…διασυρμό.
Άλλωστε, όπως όλα πλέον δείχνουν, θέμα χρόνου είναι και η ιδιωτικοποίηση
Γι αυτό και γίνεται μεγάλες προσπάθειες να δικαιολογηθούν από τη διοίκηση και οι «αποτιμήσεις» των συμφωνιών. Θα πετύχουν όμως;
Θα επανέλθουμε στα θέματα αυτά, γιατί έχουν και…ουρά!
euro2day.gr
Άλλοι, υψηλά ιστάμενοι, είναι απλώς… «άφαντοι» αυτές τις μέρες.
Δεν ξέρουμε τι άποψη έχει επ αυτού ο σημερινός ισχυρός ανήρ του Οργανισμού κ. Γιάννης Σπανουδάκης- και η αλήθεια είναι ότι δεν τον αναζητήσαμε να δούμε μήπως… «απεργούσε» και ο ίδιος.
Ωστόσο, εκτιμούμε πως η αντίληψη ότι ο ΟΠΑΠ είναι «κρατικός» και άρα τα στελέχη του «δικαιούνται δια να απεργούν», παρέα με τους υπαλλήλους των… δημοσίων υπηρεσιών, κυριαρχεί απολύτως μέσα στον Οργανισμό.
Έτσι το έμαθαν τόσα χρόνια οι άνθρωποι, κι έτσι είναι.
Ο «φερετζές» του ιδιωτικού, τάχα, ΟΠΑΠ που ελέγχεται δήθεν από την συνέλευση – και όχι από την κυβέρνηση- χρησιμοποιείται από τη διοίκηση μόνο για να αποφεύγουν τον έλεγχο της Βουλής, αλλά και να κρατούν «απόρρητες» τις δαιδαλώδεις συμβάσεις που επί χρόνια – ακόμη και σήμερα- υπογράφουν με την Intralot.
Τότε, και μόνον τότε, η γραμμή ΟΛΩΝ μέσα στον Οργανισμό, είναι ότι ο ΟΠΑΠ είναι απλώς μια ιδιωτική εταιρεία, όπου την μειοψηφία την έχει το Δημόσιο!
Κι έτσι «δικαιούται» να μην δίδει στη δημοσιότητα τις συμβάσεις, επειδή, λέει, έχει υπογράψει «ρήτρες εμπιστευτικότητας» με τον παραδοσιακό προμηθευτή.
Τέτοιου είδους «παράτες» βέβαια μας έφεραν ως εδώ, γενικώς τη χώρα ολόκληρη. Αυτές οι «εικονικές πραγματικότητες» που όλοι λίγο πολύ αποδέχτηκαν, παραγνωρίζοντας την… κοροϊδία.
Εν τούτοις, στις αρχές Νοεμβρίου, θα γίνει η κρίσιμη συνέλευση, που θα κληθεί να εγκρίνει τις ενέργειες της διοίκησης σε ότι αφορά την παράταση του μονοπωλίου και τις άδειες VLT,φαντάζομαι και τη συμμετοχή του ΟΠΑΠ στον επικείμενο πλέον διαγωνισμό για το ΞΥΣΤΟ.
Και πάλι, το 34% του Δημοσίου είναι πανίσχυρο όπλο για την έγκριση. Άλλωστε, παραδοσιακά, οι ξένοι θεσμικοί αποφεύγουν να εμπλακούν στη λειτουργία των… ημικρατικών (sic) εταιρειών.
Μόνο που όπως αλλάζουν οι καταστάσεις, έτσι αλλάζουν και οι συμπεριφορές. Οπότε, με δεδομένο ότι υπάρχει δεύτερος ισχυρός μέτοχος (η Capital με ποσοστό της τάξεως του 15%) κανείς στη διοίκηση δεν θέλει να ρισκάρει το…διασυρμό.
Άλλωστε, όπως όλα πλέον δείχνουν, θέμα χρόνου είναι και η ιδιωτικοποίηση
Γι αυτό και γίνεται μεγάλες προσπάθειες να δικαιολογηθούν από τη διοίκηση και οι «αποτιμήσεις» των συμφωνιών. Θα πετύχουν όμως;
Θα επανέλθουμε στα θέματα αυτά, γιατί έχουν και…ουρά!
euro2day.gr
0 γραψτε το σχολιο σας:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλώ όταν σχολιάζετε ανώνυμα να είστε ευγενείς και να αποφεύγετε τα προκλητικά σχόλια.
Σχόλια τα οποία προέρχονται από χρήστες των οποίων τα στοιχεία δεν είναι ευκρινώς αναγνωρίσιμα και περιέχουν προσβλητικές εκφράσεις ή αφήνουν υπονοούμενα θα διαγράφονται χωρίς άλλη προειδοποίηση.
Η ουσία της παρέμβασης του καθένα πρέπει να αφορά γεγονότα ή καταστάσεις και όχι πρόσωπα.