Η απόφαση κινείται στα πλαίσια της περσινής (Markus Stoss) και κάνει 2 σκέψεις που ΔΕΝ τις θεωρώ αρνητικές. Αντίθετα δείχνουν συνεχώς μεαγλύτερο έλεγχο των μονοπωλιακών ρυθμίσεων.
1. μόνον ο σκοπός της μεγιστοποίησης των εσόδων του Δημοσίου, δεν καθιστά δυνατή την επιβολή περιορισμών + δημιουργίας μονοπωλίου,
1. μόνον ο σκοπός της μεγιστοποίησης των εσόδων του Δημοσίου, δεν καθιστά δυνατή την επιβολή περιορισμών + δημιουργίας μονοπωλίου,
2. στα πλαίσια αυτά θα επιτρέπεται μόνον η ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΗ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ, άλλως δεν είναι θεμιτό το μονοπώλιο.
Όλα τα υπόλοιπα στοιχεία της απόφασης εντάσσονται σε γνωστό πλαίσιο νομολογίας (σειράς αποφάσεων) του Δικαστηρίου, αφού δεν υπάρχει εναρμονισμένη ευρωπαϊκή νομοθεσία, με συνέπεια, κάθε “ρήγμα” στα μονοπώλια, κάθε νέος περιορισμός στα μονοπώλια, κάθε προσπάθεια περιορισμού τους, να κρίνεται από εμένα θετικά, ως νομικό.
Έτσι, στην υπό κρίση περίπτωση, αν μεταφέρουμε τα δεδομένα στην περίπτωση της Ελλάδος, θα πρέπει να συμβούν τα εξής:
1. η Ελλάδα ΔΕΝ μπορεί να επικαλεστεί ότι χρειάζεται κρατικά έσοδα, άρα να κριθεί στην περίπτωσή της ότι το μονοπώλιο είναι σύμφωνο προς την ευρωπαϊκή νομοθεσία,
2. η “ΟΠΑΠ Α.Ε.” όχι μόνο ΔΕΝ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΕΙ περιορισμένη διαφήμιση, αλλά χρησιμοποιεί ΤΡΟΠΟΥΣ ΠΡΟΣΕΛΚΥΣΗΣ νέων παικτών, οπότε η ύπαρξή του ως μονοπωλίου δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι συμφωνεί με τον σκοπό θέσπισης του μονοπωλίου. Η δε διαδικασία που καθιερώθηκε με τον Ν. 4002/11, δηλ. πρόβλεψη περισσοτέρων αδειούχων αλλά μέσω “ΟΠΑΠ Α.Ε.”, ο οποίος είναι “ιδίω δικαιώματι” αδειούχος, νοθεύει απόλυτα το πλαίσιο ανταγωνισμού που ο ίδιος ο νόμος καθιερώνει.
Με αυτά ως δεδομένα, το Προδικαστικό ερώτημα του Σ.τ.Ε. προς το Δ.Ε.Κ. (απόφαση Σ.τ.Ε. 231/11στην υπόθεση της “Stanleybet”) εξακολουθεί να είναι επίκαιρο και ενδιαφέρον, διότι κάθε ευρωπαϊκή χώρα έχει τις δικές της ιδιαιτερότητες. Η νομολογία συνήθως αλλάζει κάποια στιγμή δραστικά, κινείται δηλ. από τη μία άκρη στην άλλη!
2. η “ΟΠΑΠ Α.Ε.” όχι μόνο ΔΕΝ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΕΙ περιορισμένη διαφήμιση, αλλά χρησιμοποιεί ΤΡΟΠΟΥΣ ΠΡΟΣΕΛΚΥΣΗΣ νέων παικτών, οπότε η ύπαρξή του ως μονοπωλίου δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι συμφωνεί με τον σκοπό θέσπισης του μονοπωλίου. Η δε διαδικασία που καθιερώθηκε με τον Ν. 4002/11, δηλ. πρόβλεψη περισσοτέρων αδειούχων αλλά μέσω “ΟΠΑΠ Α.Ε.”, ο οποίος είναι “ιδίω δικαιώματι” αδειούχος, νοθεύει απόλυτα το πλαίσιο ανταγωνισμού που ο ίδιος ο νόμος καθιερώνει.
Με αυτά ως δεδομένα, το Προδικαστικό ερώτημα του Σ.τ.Ε. προς το Δ.Ε.Κ. (απόφαση Σ.τ.Ε. 231/11στην υπόθεση της “Stanleybet”) εξακολουθεί να είναι επίκαιρο και ενδιαφέρον, διότι κάθε ευρωπαϊκή χώρα έχει τις δικές της ιδιαιτερότητες. Η νομολογία συνήθως αλλάζει κάποια στιγμή δραστικά, κινείται δηλ. από τη μία άκρη στην άλλη!
Σταύρος Παπαγερμανός
Δικηγόρος
Δικηγόρος
0 γραψτε το σχολιο σας:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλώ όταν σχολιάζετε ανώνυμα να είστε ευγενείς και να αποφεύγετε τα προκλητικά σχόλια.
Σχόλια τα οποία προέρχονται από χρήστες των οποίων τα στοιχεία δεν είναι ευκρινώς αναγνωρίσιμα και περιέχουν προσβλητικές εκφράσεις ή αφήνουν υπονοούμενα θα διαγράφονται χωρίς άλλη προειδοποίηση.
Η ουσία της παρέμβασης του καθένα πρέπει να αφορά γεγονότα ή καταστάσεις και όχι πρόσωπα.